1 ἡ σοφία αἰνέσει ψυχὴν αὐτῆς καὶ ἐν μέσῳ λαοῦ αὐτῆς καυχήσεται 2 ἐν ἐκκλησίᾳ ὑψίστου στόμα αὐτῆς καὶ ἔναντι δυνάμεως αὐτοῦ καυχήσεται 3 ἐγὼ ἀπὸ στόματος ὑψίστου καὶ ὡς ὁμίχλη γῆν 4 ἐγὼ ἐν ὑψηλοῖς καὶ ὁ θρόνος μου ἐν στύλῳ νεφέλης 5 γῦρον οὐρανοῦ ἐκύκλωσα μόνη καὶ ἐν βάθει ἀβύσσων 6 ἐν κύμασιν θαλάσσης καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ καὶ ἐν παντὶ λαῷ καὶ ἔθνει ἐκτησάμην 7 μετὰ τούτων πάντων ἀνάπαυσιν ἐζήτησα καὶ ἐν κληρονομίᾳ τίνος αὐλισθήσομαι 8 τότε μοι ὁ κτίστης ἁπάντων καὶ ὁ κτίσας με τὴν σκηνήν μου καὶ εἶπεν ἐν Ιακωβ καὶ ἐν Ισραηλ 9 πρὸ τοῦ αἰῶνος ἀπ' ἀρχῆς ἔκτισέν με καὶ ἕως αἰῶνος οὐ μὴ 10 ἐν σκηνῇ ἁγίᾳ ἐνώπιον αὐτοῦ ἐλειτούργησα καὶ οὕτως ἐν Σιων ἐστηρίχθην 11 ἐν πόλει ἠγαπημένῃ ὁμοίως με καὶ ἐν Ιερουσαλημ ἡ ἐξουσία μου 12 καὶ ἐρρίζωσα ἐν λαῷ δεδοξασμένῳ ἐν μερίδι κυρίου κληρονομίας αὐτοῦ 13 ὡς κέδρος ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ ὡς κυπάρισσος ἐν ὄρεσιν Αερμων 14 ὡς φοῖνιξ ἐν Αιγγαδοις καὶ ὡς φυτὰ ῤόδου ἐν Ιεριχω ὡς ἐλαία εὐπρεπὴς ἐν πεδίῳ καὶ ὡς πλάτανος 15 ὡς κιννάμωμον καὶ ἀσπάλαθος ἀρωμάτων δέδωκα ὀσμὴν καὶ ὡς σμύρνα ἐκλεκτὴ εὐωδίαν ὡς χαλβάνη καὶ ὄνυξ καὶ στακτὴ καὶ ὡς λιβάνου ἀτμὶς ἐν σκηνῇ 16 ἐγὼ ὡς τερέμινθος κλάδους μου καὶ οἱ κλάδοι μου κλάδοι δόξης καὶ χάριτος 17 ἐγὼ ὡς ἄμπελος ἐβλάστησα χάριν καὶ τὰ ἄνθη μου καρπὸς δόξης καὶ πλούτου 19 πρός με οἱ μου καὶ ἀπὸ τῶν γενημάτων μου 20 τὸ γὰρ μνημόσυνόν μου ὑπὲρ τὸ μέλι γλυκύ καὶ ἡ κληρονομία μου ὑπὲρ μέλιτος κηρίον 21 οἱ ἐσθίοντές με ἔτι πεινάσουσιν καὶ οἱ πίνοντές με ἔτι διψήσουσιν 22 ὁ μου οὐκ αἰσχυνθήσεται καὶ οἱ ἐργαζόμενοι ἐν ἐμοὶ οὐχ ἁμαρτήσουσιν 23 ταῦτα πάντα βίβλος διαθήκης θεοῦ ὑψίστου νόμον ὃν ἡμῖν Μωυσῆς κληρονομίαν συναγωγαῖς Ιακωβ 25 ὁ πιμπλῶν ὡς Φισων σοφίαν καὶ ὡς Τίγρις ἐν ἡμέραις νέων 26 ὁ ὡς Εὐφράτης σύνεσιν καὶ ὡς Ιορδάνης ἐν ἡμέραις θερισμοῦ 27 ὁ ὡς φῶς παιδείαν ὡς Γηων ἐν ἡμέραις τρυγήτου 28 οὐ ὁ πρῶτος γνῶναι αὐτήν καὶ οὕτως ὁ ἔσχατος οὐκ αὐτήν 29 ἀπὸ γὰρ θαλάσσης ἐπληθύνθη διανόημα αὐτῆς καὶ ἡ βουλὴ αὐτῆς ἀπὸ ἀβύσσου μεγάλης 30 κἀγὼ ὡς διῶρυξ ἀπὸ ποταμοῦ καὶ ὡς ὑδραγωγὸς εἰς παράδεισον 31 εἶπα ποτιῶ μου τὸν κῆπον καὶ μεθύσω μου τὴν πρασιάν καὶ ἰδοὺ ἐγένετό μοι ἡ διῶρυξ εἰς ποταμόν καὶ ὁ ποταμός μου ἐγένετο εἰς θάλασσαν 32 ἔτι παιδείαν ὡς ὄρθρον φωτιῶ καὶ αὐτὰ ἕως εἰς μακράν 33 ἔτι διδασκαλίαν ὡς προφητείαν καὶ αὐτὴν εἰς γενεὰς αἰώνων 34 ἴδετε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνῳ ἐκοπίασα ἀλλ' ἅπασιν τοῖς αὐτήν