ΑΜΒΑΚΟΥΜ
1
ἐβόησα πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με εἰς τέλος πρὸς τὸν θεὸν ἐν τῷ ἁμαρτωλούς ἐξάπινα ἠκούσθη κραυγὴ πολέμου ἐνώπιόν μου εἶπα μου ὅτι ἐπλήσθην δικαιοσύνης ἐλογισάμην ἐν καρδίᾳ μου ὅτι ἐπλήσθην δικαιοσύνης ἐν τῷ εὐθηνῆσαί με καὶ πολλὴν γενέσθαι ἐν τέκνοις πλοῦτος αὐτῶν εἰς πᾶσαν τὴν γῆν καὶ δόξα αὐτῶν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς ὑψώθησαν ἕως τῶν ἄστρων εἶπαν οὐ μὴ πέσωσιν καὶ ἐν τοῖς ἀγαθοῖς αὐτῶν καὶ οὐκ ἤνεγκαν αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν ἐν ἀποκρύφοις καὶ ἐγὼ οὐκ ᾔδειν αἱ ἀνομίαι αὐτῶν ὑπὲρ τὰ πρὸ αὐτῶν ἔθνη ἐβεβήλωσαν τὰ ἅγια κυρίου ἐν βεβηλώσει ψαλμὸς τῷ Σαλωμων περὶ Ιερουσαλημ