1 τοῖς δὲ ὁσίοις σου μέγιστον ἦν φῶς ὧν φωνὴν μὲν ἀκούοντες μορφὴν δὲ οὐχ ὁρῶντες ὅτι μὲν οὐ κἀκεῖνοι ἐπεπόνθεισαν ἐμακάριζον 2 ὅτι δ' οὐ βλάπτουσιν ηὐχαρίστουν καὶ τοῦ χάριν ἐδέοντο 3 ἀνθ' ὧν πυριφλεγῆ στῦλον ὁδηγὸν μὲν ἀγνώστου ὁδοιπορίας ἥλιον δὲ ἀβλαβῆ φιλοτίμου ξενιτείας 4 ἄξιοι μὲν γὰρ ἐκεῖνοι στερηθῆναι φωτὸς καὶ φυλακισθῆναι σκότει οἱ κατακλείστους φυλάξαντες τοὺς υἱούς σου δι' ὧν ἤμελλεν τὸ ἄφθαρτον νόμου φῶς τῷ αἰῶνι δίδοσθαι 5 βουλευσαμένους δ' αὐτοὺς τὰ τῶν ὁσίων νήπια καὶ ἑνὸς τέκνου καὶ σωθέντος εἰς ἔλεγχον τὸ αὐτῶν πλῆθος τέκνων καὶ ὁμοθυμαδὸν ἐν ὕδατι σφοδρῷ 6 ἐκείνη ἡ νὺξ πατράσιν ἡμῶν ἵνα ἀσφαλῶς εἰδότες οἷς ἐπίστευσαν ὅρκοις 7 ὑπὸ λαοῦ σου σωτηρία μὲν δικαίων ἐχθρῶν δὲ ἀπώλεια 8 ᾧ γὰρ ἐτιμωρήσω τοὺς ὑπεναντίους τούτῳ ἡμᾶς ἐδόξασας 9 κρυφῇ γὰρ ἐθυσίαζον ὅσιοι παῖδες ἀγαθῶν καὶ τὸν τῆς θειότητος νόμον ἐν ὁμονοίᾳ τῶν αὐτῶν ὁμοίως καὶ ἀγαθῶν καὶ κινδύνων τοὺς ἁγίους πατέρων ἤδη αἴνους 10 δ' ἀσύμφωνος ἐχθρῶν ἡ βοή καὶ οἰκτρὰ φωνὴ θρηνουμένων παίδων 11 ὁμοίᾳ δὲ δίκῃ δοῦλος ἅμα δεσπότῃ κολασθεὶς καὶ δημότης βασιλεῖ τὰ αὐτὰ πάσχων 12 ὁμοθυμαδὸν δὲ πάντες ἐν ἑνὶ ὀνόματι θανάτου νεκροὺς εἶχον ἀναριθμήτους οὐδὲ γὰρ πρὸς τὸ θάψαι οἱ ζῶντες ἦσαν ἱκανοί ἐπεὶ πρὸς μίαν ῤοπὴν ἡ ἐντιμοτέρα γένεσις αὐτῶν 13 πάντα γὰρ ἀπιστοῦντες διὰ τὰς φαρμακείας ἐπὶ τῷ τῶν πρωτοτόκων ὀλέθρῳ ὡμολόγησαν θεοῦ υἱὸν λαὸν εἶναι 14 ἡσύχου γὰρ σιγῆς τὰ πάντα καὶ νυκτὸς ἐν ἰδίῳ τάχει μεσαζούσης 15 ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἀπ' οὐρανῶν ἐκ θρόνων βασιλείων ἀπότομος πολεμιστὴς εἰς μέσον τῆς ὀλεθρίας ἥλατο γῆς ξίφος ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον ἐπιταγήν σου φέρων 16 καὶ στὰς ἐπλήρωσεν τὰ πάντα θανάτου καὶ οὐρανοῦ μὲν ἥπτετο βεβήκει δ' ἐπὶ γῆς 17 τότε παραχρῆμα φαντασίαι μὲν ὀνείρων δεινῶν αὐτούς φόβοι δὲ ἀδόκητοι 18 καὶ ἄλλος ἀλλαχῇ ῤιφεὶς ἡμίθνητος δι' ἣν ἔθνῃσκον αἰτίαν 19 οἱ γὰρ ὄνειροι θορυβήσαντες αὐτοὺς τοῦτο ἵνα μὴ ἀγνοοῦντες δι' ὃ κακῶς πάσχουσιν 20 ἥψατο δὲ καὶ δικαίων πεῖρα θανάτου καὶ θραῦσις ἐν ἐρήμῳ ἐγένετο πλήθους ἀλλ' οὐκ ἐπὶ πολὺ ἔμεινεν ἡ ὀργή 21 σπεύσας γὰρ ἀνὴρ ἄμεμπτος τὸ τῆς ἰδίας λειτουργίας ὅπλον προσευχὴν καὶ θυμιάματος ἐξιλασμὸν κομίσας τῷ θυμῷ καὶ πέρας τῇ συμφορᾷ δεικνὺς ὅτι σός ἐστιν θεράπων 22 ἐνίκησεν δὲ τὸν χόλον οὐκ ἰσχύι τοῦ σώματος οὐχ ὅπλων ἐνεργείᾳ ἀλλὰ λόγῳ τὸν κολάζοντα ὅρκους πατέρων καὶ διαθήκας 23 σωρηδὸν γὰρ ἤδη πεπτωκότων ἐπ' ἀλλήλων νεκρῶν μεταξὺ στὰς τὴν ὀργὴν καὶ τὴν πρὸς τοὺς ζῶντας ὁδόν 24 ἐπὶ γὰρ ποδήρους ἐνδύματος ἦν ὅλος ὁ κόσμος καὶ πατέρων δόξαι ἐπὶ τετραστίχου λίθων γλυφῆς καὶ μεγαλωσύνη σου ἐπὶ διαδήματος κεφαλῆς αὐτοῦ 25 τούτοις εἶξεν ὁ ὀλεθρεύων ταῦτα δὲ ἐφοβήθη ἦν γὰρ μόνη ἡ πεῖρα τῆς ὀργῆς ἱκανή