1 μεγάλαι γάρ σου αἱ κρίσεις καὶ δυσδιήγητοι διὰ τοῦτο ἀπαίδευτοι ψυχαὶ ἐπλανήθησαν 2 γὰρ ἔθνος ἅγιον ἄνομοι δέσμιοι σκότους καὶ μακρᾶς πεδῆται νυκτὸς ὀρόφοις φυγάδες τῆς αἰωνίου προνοίας ἔκειντο 3 λανθάνειν γὰρ νομίζοντες ἐπὶ κρυφαίοις ἁμαρτήμασιν ἀφεγγεῖ λήθης παρακαλύμματι ἐσκορπίσθησαν θαμβούμενοι δεινῶς καὶ ἰνδάλμασιν 4 οὐδὲ γὰρ ὁ αὐτοὺς μυχὸς ἀφόβους ἦχοι δ' αὐτοὺς καὶ φάσματα ἀμειδήτοις κατηφῆ προσώποις 5 καὶ πυρὸς μὲν οὐδεμία βία φωτίζειν οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγες τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα 6 δ' αὐτοῖς μόνον αὐτομάτη πυρὰ φόβου πλήρης δὲ τῆς μὴ θεωρουμένης ἐκείνης ὄψεως ἡγοῦντο χείρω τὰ βλεπόμενα 7 μαγικῆς δὲ ἐμπαίγματα τέχνης καὶ τῆς ἐπὶ φρονήσει ἀλαζονείας ἔλεγχος ἐφύβριστος 8 οἱ γὰρ δείματα καὶ ταραχὰς ψυχῆς νοσούσης οὗτοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν 9 καὶ γὰρ εἰ μηδὲν αὐτοὺς ταραχῶδες ἐφόβει κνωδάλων παρόδοις καὶ ἑρπετῶν συριγμοῖς ἔντρομοι καὶ τὸν μηδαμόθεν φευκτὸν ἀέρα ἀρνούμενοι 10 δειλὸν γὰρ ἰδίῳ πονηρία μάρτυρι ἀεὶ δὲ τὰ χαλεπὰ τῇ συνειδήσει 11 οὐθὲν γάρ ἐστιν φόβος εἰ μὴ προδοσία τῶν ἀπὸ λογισμοῦ βοηθημάτων 12 ἔνδοθεν δὲ οὖσα ἥττων ἡ προσδοκία πλείονα λογίζεται τὴν ἄγνοιαν τῆς τὴν βάσανον αἰτίας 13 οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντως νύκτα καὶ ἐξ ἀδυνάτου ᾅδου μυχῶν τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι 14 τὰ μὲν τέρασιν ἠλαύνοντο φαντασμάτων τὰ δὲ τῆς ψυχῆς προδοσίᾳ αἰφνίδιος γὰρ αὐτοῖς καὶ ἀπροσδόκητος φόβος 15 εἶθ' οὕτως ὃς δή ποτ' οὖν ἦν ἐκεῖ ἐφρουρεῖτο εἰς τὴν ἀσίδηρον εἱρκτὴν 16 εἴ τε γὰρ γεωργὸς ἦν τις ἢ ποιμὴν ἢ τῶν κατ' ἐρημίαν ἐργάτης μόχθων τὴν δυσάλυκτον ἔμενεν ἀνάγκην μιᾷ γὰρ ἁλύσει σκότους πάντες ἐδέθησαν 17 εἴ τε πνεῦμα συρίζον ἢ περὶ ἀμφιλαφεῖς κλάδους ὀρνέων ἦχος εὐμελὴς ἢ ῤυθμὸς ὕδατος πορευομένου βίᾳ ἢ κτύπος ἀπηνὴς πετρῶν 18 ἢ σκιρτώντων ζῴων δρόμος ἀθεώρητος ἢ ὠρυομένων ἀπηνεστάτων θηρίων φωνὴ ἢ ἐκ κοιλότητος ὀρέων ἠχώ αὐτοὺς 19 ὅλος γὰρ ὁ κόσμος λαμπρῷ φωτὶ καὶ ἀνεμποδίστοις ἔργοις 20 μόνοις δὲ ἐκείνοις βαρεῖα νὺξ εἰκὼν τοῦ μέλλοντος αὐτοὺς σκότους ἑαυτοῖς δὲ ἦσαν βαρύτεροι σκότους