1 δὲ καὶ ἑπτὰ ἀδελφοὺς μετὰ τῆς μητρὸς ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἀπὸ τῶν ἀθεμίτων ὑείων κρεῶν μάστιξιν καὶ νευραῖς αἰκιζομένους 2 εἷς δὲ αὐτῶν γενόμενος προήγορος οὕτως ἔφη τί μέλλεις ἐρωτᾶν καὶ μανθάνειν ἡμῶν ἕτοιμοι γὰρ ἐσμὲν ἢ τοὺς πατρίους νόμους 3 ἔκθυμος δὲ γενόμενος ὁ βασιλεὺς τήγανα καὶ λέβητας 4 τῶν δὲ παραχρῆμα τὸν γενόμενον αὐτῶν προήγορον γλωσσοτομεῖν καὶ ἀκρωτηριάζειν τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν καὶ τῆς μητρὸς 5 ἄχρηστον δὲ αὐτὸν τοῖς ὅλοις γενόμενον ἐκέλευσεν τῇ πυρᾷ ἔμπνουν καὶ τηγανίζειν τῆς δὲ ἀτμίδος ἐφ' ἱκανὸν τοῦ τηγάνου ἀλλήλους σὺν τῇ μητρὶ γενναίως τελευτᾶν λέγοντες οὕτως 6 ὁ κύριος ὁ θεὸς ἐφορᾷ καὶ ταῖς ἀληθείαις ἐφ' ἡμῖν καθάπερ διὰ τῆς κατὰ πρόσωπον ᾠδῆς Μωυσῆς λέγων καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ 7 δὲ τοῦ πρώτου τὸν τρόπον τοῦτον τὸν δεύτερον ἦγον ἐπὶ τὸν ἐμπαιγμὸν καὶ τὸ τῆς κεφαλῆς δέρμα σὺν ταῖς θριξὶν εἰ φάγεσαι πρὸ τοῦ τιμωρηθῆναι τὸ σῶμα κατὰ μέλος 8 ὁ δὲ τῇ πατρίῳ φωνῇ οὐχί διόπερ καὶ οὗτος τὴν ἑξῆς ἔλαβεν βάσανον ὡς ὁ πρῶτος 9 ἐν ἐσχάτῃ δὲ πνοῇ γενόμενος εἶπεν σὺ μέν ἀλάστωρ ἐκ τοῦ ἡμᾶς ζῆν ὁ δὲ τοῦ κόσμου βασιλεὺς ἡμᾶς ὑπὲρ τῶν αὐτοῦ νόμων εἰς αἰώνιον ζωῆς ἡμᾶς 10 μετὰ δὲ τοῦτον ὁ τρίτος καὶ τὴν γλῶσσαν αἰτηθεὶς ταχέως καὶ τὰς χεῖρας εὐθαρσῶς 11 καὶ γενναίως εἶπεν ἐξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ταῦτα καὶ παρ' αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι 12 ὥστε αὐτὸν τὸν βασιλέα καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ τὴν τοῦ νεανίσκου ψυχήν ὡς ἐν οὐδενὶ τὰς ἀλγηδόνας ἐτίθετο 13 καὶ τούτου δὲ τὸν τέταρτον ὡσαύτως ἐβασάνιζον αἰκιζόμενοι 14 καὶ γενόμενος πρὸς τὸ τελευτᾶν οὕτως ἔφη αἱρετὸν ὑπ' ἀνθρώπων τὰς ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἐλπίδας πάλιν ὑπ' αὐτοῦ σοὶ μὲν γὰρ ἀνάστασις εἰς ζωὴν οὐκ ἔσται 15 ἐχομένως δὲ τὸν πέμπτον ᾐκίζοντο 16 ὁ δὲ πρὸς αὐτὸν ἰδὼν εἶπεν ἐξουσίαν ἐν ἀνθρώποις ἔχων φθαρτὸς ὢν ὃ θέλεις ποιεῖς μὴ δόκει δὲ τὸ γένος ἡμῶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ 17 σὺ δὲ καρτέρει καὶ θεώρει τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ κράτος ὡς σὲ καὶ τὸ σπέρμα σου βασανιεῖ 18 μετὰ δὲ τοῦτον ἦγον τὸν ἕκτον καὶ μέλλων ἔφη μὴ πλανῶ μάτην ἡμεῖς γὰρ δι' ἑαυτοὺς ταῦτα πάσχομεν ἁμαρτόντες εἰς τὸν ἑαυτῶν θεόν ἄξια θαυμασμοῦ γέγονεν 19 σὺ δὲ μὴ νομίσῃς ἀθῷος ἔσεσθαι θεομαχεῖν 20 ὑπεραγόντως δὲ ἡ μήτηρ θαυμαστὴ καὶ μνήμης ἀγαθῆς ἀξία ἥτις υἱοὺς ἑπτὰ μιᾶς ὑπὸ καιρὸν ἡμέρας εὐψύχως ἔφερεν διὰ τὰς ἐπὶ κύριον ἐλπίδας 21 ἕκαστον δὲ αὐτῶν τῇ πατρίῳ φωνῇ γενναίῳ πεπληρωμένη φρονήματι καὶ τὸν θῆλυν λογισμὸν ἄρσενι θυμῷ λέγουσα πρὸς αὐτούς 22 οὐκ οἶδ' ὅπως εἰς τὴν ἐμὴν ἐφάνητε κοιλίαν οὐδὲ ἐγὼ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ζωὴν ὑμῖν ἐχαρισάμην καὶ τὴν ἑκάστου στοιχείωσιν οὐκ ἐγὼ 23 τοιγαροῦν ὁ τοῦ κόσμου κτίστης ὁ πλάσας ἀνθρώπου γένεσιν καὶ πάντων γένεσιν καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ζωὴν ὑμῖν πάλιν μετ' ἐλέους ὡς νῦν ἑαυτοὺς διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους 24 ὁ δὲ Ἀντίοχος οἰόμενος καὶ τὴν ὀνειδίζουσαν φωνὴν ἔτι τοῦ νεωτέρου οὐ μόνον διὰ λόγων ἐποιεῖτο τὴν παράκλησιν ἀλλὰ καὶ δι' ὅρκων ἐπίστου ἅμα πλουτιεῖν καὶ μακαριστὸν ποιήσειν ἀπὸ τῶν πατρίων καὶ φίλον ἕξειν καὶ χρείας 25 τοῦ δὲ νεανίου μηδαμῶς ὁ βασιλεὺς τὴν μητέρα γενέσθαι τοῦ μειρακίου σύμβουλον ἐπὶ σωτηρίᾳ 26 πολλὰ δὲ αὐτοῦ πείσειν τὸν υἱόν 27 δὲ αὐτῷ χλευάσασα τὸν ὠμὸν τύραννον οὕτως ἔφησεν τῇ πατρίῳ φωνῇ υἱέ ἐλέησόν με τὴν ἐν γαστρὶ σε μῆνας ἐννέα καὶ θηλάσασάν σε ἔτη τρία καὶ σε καὶ ἀγαγοῦσαν εἰς τὴν ἡλικίαν ταύτην καὶ τροφοφορήσασαν 28 ἀξιῶ σε τέκνον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα ἰδόντα γνῶναι ὅτι οὐκ ἐξ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ θεός καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος οὕτω γίνεται 29 μὴ φοβηθῇς τὸν δήμιον τοῦτον ἀλλὰ τῶν ἀδελφῶν ἄξιος γενόμενος τὸν θάνατον ἵνα ἐν τῷ ἐλέει σὺν τοῖς ἀδελφοῖς σου κομίσωμαί σε 30 ἔτι δὲ ταύτης ὁ νεανίας εἶπεν τίνα μένετε οὐχ τοῦ προστάγματος τοῦ βασιλέως τοῦ δὲ προστάγματος ἀκούω τοῦ νόμου τοῦ δοθέντος τοῖς πατράσιν ἡμῶν διὰ Μωυσέως 31 σὺ δὲ πάσης κακίας εὑρετὴς γενόμενος εἰς τοὺς Εβραίους οὐ μὴ τὰς χεῖρας τοῦ θεοῦ 32 ἡμεῖς γὰρ διὰ τὰς ἑαυτῶν ἁμαρτίας πάσχομεν 33 εἰ δὲ χάριν ἐπιπλήξεως καὶ παιδείας ὁ ζῶν κύριος ἡμῶν βραχέως καὶ πάλιν τοῖς ἑαυτοῦ δούλοις 34 σὺ δέ ὦ ἀνόσιε καὶ πάντων ἀνθρώπων μιαρώτατε μὴ μάτην μετεωρίζου φρυαττόμενος ἀδήλοις ἐλπίσιν ἐπὶ τοὺς οὐρανίους παῖδας χεῖρα 35 οὔπω γὰρ τὴν τοῦ παντοκράτορος ἐπόπτου θεοῦ κρίσιν 36 οἱ μὲν γὰρ νῦν ἡμέτεροι ἀδελφοὶ βραχὺν πόνον ἀενάου ζωῆς ὑπὸ διαθήκην θεοῦ πεπτώκασιν σὺ δὲ τῇ τοῦ θεοῦ κρίσει δίκαια τὰ πρόστιμα τῆς ὑπερηφανίας 37 ἐγὼ δέ καθάπερ οἱ ἀδελφοί καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν περὶ τῶν πατρίων νόμων τὸν θεὸν ἵλεως ταχὺ τῷ ἔθνει γενέσθαι καὶ σὲ μετὰ ἐτασμῶν καὶ μαστίγων διότι μόνος αὐτὸς θεός ἐστιν 38 ἐν ἐμοὶ δὲ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς μου στῆσαι τὴν τοῦ παντοκράτορος ὀργὴν τὴν ἐπὶ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένος δικαίως 39 ἔκθυμος δὲ γενόμενος ὁ βασιλεὺς τούτῳ παρὰ τοὺς ἄλλους χειρίστως πικρῶς φέρων ἐπὶ τῷ μυκτηρισμῷ 40 καὶ οὗτος οὖν καθαρὸς παντελῶς ἐπὶ τῷ κυρίῳ πεποιθώς 41 ἐσχάτη δὲ τῶν υἱῶν ἡ μήτηρ ἐτελεύτησεν 42 τὰ μὲν οὖν περὶ τοὺς σπλαγχνισμοὺς καὶ τὰς αἰκίας ἐπὶ τοσοῦτον δεδηλώσθω