1 ὁ δὲ Νικάνωρ τοὺς περὶ τὸν Ιουδαν ὄντας ἐν τοῖς κατὰ Σαμάρειαν τόποις ἐβουλεύσατο τῇ τῆς καταπαύσεως ἡμέρᾳ μετὰ πάσης ἀσφαλείας αὐτοῖς 2 τῶν δὲ κατὰ ἀνάγκην αὐτῷ Ιουδαίων λεγόντων μηδαμῶς οὕτως ἀγρίως καὶ βαρβάρως δόξαν δὲ τῇ ὑπὸ τοῦ πάντα μεθ' ἁγιότητος ἡμέρᾳ 3 ὁ δὲ τρισαλιτήριος εἰ ἔστιν ἐν οὐρανῷ δυνάστης ὁ ἄγειν τὴν τῶν σαββάτων ἡμέραν 4 τῶν δ' ἔστιν ὁ κύριος ζῶν αὐτὸς ἐν οὐρανῷ δυνάστης ὁ κελεύσας ἀσκεῖν τὴν ἑβδομάδα 5 ὁ δὲ ἕτερος κἀγώ φησιν δυνάστης ἐπὶ τῆς γῆς ὁ αἴρειν ὅπλα καὶ τὰς βασιλικὰς χρείας ὅμως οὐ τὸ σχέτλιον αὐτοῦ βούλημα 6 καὶ ὁ μὲν Νικάνωρ μετὰ πάσης ἀλαζονείας ὑψαυχενῶν κοινὸν τῶν περὶ τὸν Ιουδαν τρόπαιον 7 ὁ δὲ Μακκαβαῖος ἦν ἀδιαλείπτως πεποιθὼς μετὰ πάσης ἐλπίδος ἀντιλήμψεως τεύξασθαι παρὰ τοῦ κυρίου 8 καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ μὴ δειλιᾶν τὴν τῶν ἐθνῶν ἔφοδον ἔχοντας δὲ κατὰ νοῦν τὰ αὐτοῖς ἀπ' οὐρανοῦ βοηθήματα καὶ τὰ νῦν τὴν παρὰ τοῦ παντοκράτορος ἐσομένην αὐτοῖς νίκην 9 καὶ αὐτοὺς ἐκ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν δὲ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀγῶνας οὓς ἦσαν προθυμοτέρους αὐτοὺς 10 καὶ τοῖς θυμοῖς αὐτοὺς ἅμα τὴν τῶν ἐθνῶν ἀθεσίαν καὶ τὴν τῶν ὅρκων παράβασιν 11 ἕκαστον δὲ αὐτῶν οὐ τὴν ἀσπίδων καὶ λογχῶν ἀσφάλειαν ὡς τὴν ἐν τοῖς ἀγαθοῖς λόγοις παράκλησιν καὶ ὄνειρον ἀξιόπιστον ὕπαρ τι πάντας ηὔφρανεν 12 ἦν δὲ ἡ τούτου θεωρία τοιάδε Ονιαν τὸν γενόμενον ἀρχιερέα ἄνδρα καλὸν καὶ ἀγαθόν αἰδήμονα μὲν τὴν ἀπάντησιν πρᾶον δὲ τὸν τρόπον καὶ λαλιὰν πρεπόντως καὶ ἐκ παιδὸς πάντα τὰ τῆς ἀρετῆς οἰκεῖα τοῦτον τὰς χεῖρας τῷ παντὶ τῶν Ιουδαίων συστήματι 13 εἶθ' οὕτως ἄνδρα πολιᾷ καὶ δόξῃ θαυμαστὴν δέ τινα καὶ μεγαλοπρεπεστάτην εἶναι τὴν περὶ αὐτὸν ὑπεροχήν 14 δὲ τὸν Ονιαν εἰπεῖν ὁ φιλάδελφος οὗτός ἐστιν ὁ πολλὰ περὶ τοῦ λαοῦ καὶ τῆς ἁγίας πόλεως Ιερεμιας ὁ τοῦ θεοῦ προφήτης 15 δὲ Ιερεμιαν τὴν δεξιὰν τῷ Ιουδα ῤομφαίαν χρυσῆν διδόντα δὲ τάδε 16 λαβὲ τὴν ἁγίαν ῤομφαίαν δῶρον παρὰ τοῦ θεοῦ δι' ἧς θραύσεις τοὺς ὑπεναντίους 17 δὲ τοῖς Ιουδου λόγοις πάνυ καλοῖς καὶ δυναμένοις ἐπ' ἀρετὴν καὶ ψυχὰς νέων μὴ στρατεύεσθαι γενναίως δὲ καὶ μετὰ πάσης εὐανδρίας κρῖναι τὰ πράγματα διὰ τὸ καὶ τὴν πόλιν καὶ τὰ ἅγια καὶ τὸ ἱερὸν κινδυνεύειν 18 ἦν γὰρ ὁ περὶ γυναικῶν καὶ τέκνων ἔτι δὲ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν ἐν ἥττονι μέρει κείμενος αὐτοῖς μέγιστος δὲ καὶ πρῶτος ὁ περὶ τοῦ ναοῦ φόβος 19 ἦν δὲ καὶ τοῖς ἐν τῇ πόλει οὐ πάρεργος ἀγωνία ταρασσομένοις τῆς ἐν ὑπαίθρῳ προσβολῆς 20 καὶ πάντων ἤδη τὴν ἐσομένην κρίσιν καὶ ἤδη τῶν πολεμίων καὶ τῆς στρατιᾶς καὶ τῶν θηρίων ἐπὶ μέρος εὔκαιρον τῆς τε ἵππου κατὰ κέρας τεταγμένης 21 ὁ Μακκαβαῖος τὴν τῶν πληθῶν παρουσίαν καὶ τῶν ὅπλων τὴν ποικίλην παρασκευὴν τήν τε τῶν θηρίων ἀγριότητα τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν τὸν τερατοποιὸν κύριον γινώσκων ὅτι οὐκ ἔστιν δι' ὅπλων καθὼς δὲ ἐὰν αὐτῷ κριθῇ τοῖς ἀξίοις τὴν νίκην 22 ἔλεγεν δὲ τόνδε τὸν τρόπον σύ δέσποτα τὸν ἄγγελόν σου ἐπὶ Εζεκιου τοῦ βασιλέως τῆς Ιουδαίας καὶ ἐκ τῆς παρεμβολῆς Σενναχηριμ εἰς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας 23 καὶ νῦν δυνάστα τῶν οὐρανῶν ἄγγελον ἀγαθὸν ἔμπροσθεν ἡμῶν εἰς δέος καὶ τρόμον 24 μεγέθει βραχίονός σου οἱ μετὰ βλασφημίας ἐπὶ τὸν ἅγιόν σου λαόν καὶ οὗτος μὲν ἐν τούτοις ἔληξεν 25 οἱ δὲ περὶ τὸν Νικάνορα μετὰ σαλπίγγων καὶ παιάνων 26 οἱ δὲ περὶ τὸν Ιουδαν μετὰ ἐπικλήσεως καὶ εὐχῶν τοῖς πολεμίοις 27 καὶ ταῖς μὲν χερσὶν ἀγωνιζόμενοι ταῖς δὲ καρδίαις πρὸς τὸν θεὸν εὐχόμενοι οὐδὲν ἧττον μυριάδων τριῶν καὶ πεντακισχιλίων τῇ τοῦ θεοῦ μεγάλως εὐφρανθέντες ἐπιφανείᾳ 28 γενόμενοι δὲ ἀπὸ τῆς χρείας καὶ μετὰ χαρᾶς Νικάνορα σὺν τῇ πανοπλίᾳ 29 γενομένης δὲ κραυγῆς καὶ ταραχῆς εὐλόγουν τὸν δυνάστην τῇ πατρίῳ φωνῇ 30 καὶ ὁ καθ' ἅπαν σώματι καὶ ψυχῇ πρωταγωνιστὴς ὑπὲρ τῶν πολιτῶν ὁ τὴν τῆς ἡλικίας εὔνοιαν εἰς ὁμοεθνεῖς τὴν τοῦ Νικάνορος κεφαλὴν καὶ τὴν χεῖρα σὺν τῷ ὤμῳ φέρειν εἰς Ιεροσόλυμα 31 δὲ ἐκεῖ καὶ τοὺς ὁμοεθνεῖς καὶ τοὺς ἱερεῖς πρὸ τοῦ θυσιαστηρίου στήσας τοὺς ἐκ τῆς ἄκρας 32 καὶ τὴν τοῦ μιαροῦ Νικάνορος κεφαλὴν καὶ τὴν χεῖρα τοῦ δυσφήμου ἣν ἐκτείνας ἐπὶ τὸν ἅγιον τοῦ παντοκράτορος οἶκον ἐμεγαλαύχησεν 33 καὶ τὴν γλῶσσαν τοῦ δυσσεβοῦς Νικάνορος ἔφη κατὰ μέρος δώσειν τοῖς ὀρνέοις τὰ δ' ἐπίχειρα τῆς ἀνοίας κατέναντι τοῦ ναοῦ κρεμάσαι 34 οἱ δὲ πάντες εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησαν τὸν ἐπιφανῆ κύριον λέγοντες εὐλογητὸς ὁ τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἀμίαντον 35 δὲ τὴν τοῦ Νικάνορος προτομὴν ἐκ τῆς ἄκρας ἐπίδηλον πᾶσιν καὶ φανερὸν τῆς τοῦ κυρίου βοηθείας σημεῖον 36 ἐδογμάτισαν δὲ πάντες μετὰ κοινοῦ ψηφίσματος μηδαμῶς ἐᾶσαι ἀπαρασήμαντον τήνδε τὴν ἡμέραν ἔχειν δὲ ἐπίσημον τὴν τρισκαιδεκάτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Αδαρ λέγεται τῇ Συριακῇ φωνῇ πρὸ μιᾶς ἡμέρας τῆς Μαρδοχαϊκῆς ἡμέρας 37 τῶν οὖν κατὰ Νικάνορα χωρησάντων οὕτως καὶ ἀπ' ἐκείνων τῶν καιρῶν κρατηθείσης τῆς πόλεως ὑπὸ τῶν Εβραίων καὶ αὐτὸς αὐτόθι τὸν λόγον 38 καὶ εἰ μὲν καλῶς εὐθίκτως τῇ συντάξει τοῦτο καὶ αὐτὸς ἤθελον εἰ δὲ εὐτελῶς καὶ μετρίως τοῦτο ἐφικτὸν ἦν μοι 39 καθάπερ γὰρ οἶνον κατὰ μόνας πίνειν ὡσαύτως δὲ καὶ ὕδωρ πάλιν πολέμιον ὃν δὲ τρόπον οἶνος ὕδατι ἡδὺς καὶ ἐπιτερπῆ τὴν χάριν οὕτως καὶ τὸ τῆς κατασκευῆς τοῦ λόγου τέρπει τὰς ἀκοὰς τῶν τῇ συντάξει ἐνταῦθα δὲ ἔσται ἡ τελευτή