1 μετὰ δὲ τριετῆ χρόνον τοῖς περὶ τὸν Ιουδαν Δημήτριον τὸν τοῦ Σελεύκου διὰ τοῦ κατὰ Τρίπολιν λιμένος μετὰ πλήθους ἰσχυροῦ καὶ στόλου 2 κεκρατηκέναι τῆς χώρας Ἀντίοχον καὶ τὸν τούτου ἐπίτροπον Λυσίαν 3 Ἄλκιμος δέ τις ἀρχιερεύς ἑκουσίως δὲ μεμολυσμένος ἐν τοῖς τῆς ἀμειξίας χρόνοις ὅτι καθ' ὁντιναοῦν τρόπον οὐκ ἔστιν αὐτῷ σωτηρία οὐδὲ πρὸς τὸ ἅγιον θυσιαστήριον ἔτι πρόσοδος 4 ἧκεν πρὸς τὸν βασιλέα Δημήτριον ὡς πρώτῳ καὶ πεντηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ ἔτει αὐτῷ στέφανον χρυσοῦν καὶ φοίνικα πρὸς δὲ τούτοις τῶν νομιζομένων θαλλῶν τοῦ ἱεροῦ καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡσυχίαν ἔσχεν 5 καιρὸν δὲ λαβὼν τῆς ἰδίας ἀνοίας συνεργὸν εἰς συνέδριον ὑπὸ τοῦ Δημητρίου καὶ ἐν τίνι διαθέσει καὶ βουλῇ οἱ Ιουδαῖοι πρὸς ταῦτα ἔφη 6 οἱ λεγόμενοι τῶν Ιουδαίων Ασιδαῖοι ὧν Ιουδας ὁ Μακκαβαῖος πολεμοτροφοῦσιν καὶ στασιάζουσιν οὐκ ἐῶντες τὴν βασιλείαν εὐσταθείας τυχεῖν 7 ὅθεν τὴν προγονικὴν δόξαν λέγω δὴ τὴν ἀρχιερωσύνην δεῦρο νῦν ἐλήλυθα 8 πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῶν τῷ βασιλεῖ γνησίως φρονῶν δεύτερον δὲ καὶ τῶν ἰδίων πολιτῶν στοχαζόμενος τῇ μὲν γὰρ τῶν ἀλογιστίᾳ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένος οὐ μικρῶς ἀκληρεῖ 9 ἕκαστα δὲ τούτων σύ βασιλεῦ καὶ τῆς χώρας καὶ τοῦ γένους ἡμῶν καθ' ἣν ἔχεις πρὸς ἅπαντας εὐαπάντητον φιλανθρωπίαν 10 ἄχρι γὰρ Ιουδας ἀδύνατον εἰρήνης τυχεῖν τὰ πράγματα 11 τοιούτων δὲ ῤηθέντων ὑπὸ τούτου θᾶττον οἱ λοιποὶ φίλοι δυσμενῶς ἔχοντες τὰ πρὸς τὸν Ιουδαν τὸν Δημήτριον 12 δὲ εὐθέως Νικάνορα τὸν γενόμενον ἐλεφαντάρχην καὶ στρατηγὸν τῆς Ιουδαίας 13 δοὺς ἐντολὰς αὐτὸν μὲν τὸν Ιουδαν τοὺς δὲ σὺν αὐτῷ σκορπίσαι δὲ Ἄλκιμον ἀρχιερέα τοῦ μεγίστου ἱεροῦ 14 οἱ δὲ ἐπὶ τῆς Ιουδαίας πεφυγαδευκότες τὸν Ιουδαν ἔθνη ἀγεληδὸν τῷ Νικάνορι τὰς τῶν Ιουδαίων ἀτυχίας καὶ συμφορὰς ἰδίας εὐημερίας δοκοῦντες ἔσεσθαι 15 ἀκούσαντες δὲ τὴν τοῦ Νικάνορος ἔφοδον καὶ τὴν ἐπίθεσιν τῶν ἐθνῶν γῆν ἐλιτάνευον τὸν ἄχρι αἰῶνος τὸν αὑτοῦ λαόν ἀεὶ δὲ μετ' ἐπιφανείας τῆς ἑαυτοῦ μερίδος 16 δὲ τοῦ ἡγουμένου ἐκεῖθεν εὐθέως αὐτοῖς ἐπὶ κώμην Δεσσαου 17 Σιμων δὲ ὁ ἀδελφὸς Ιουδου ἦν τῷ Νικάνορι βραδέως δὲ διὰ τὴν αἰφνίδιον τῶν ἀντιπάλων ἀφασίαν ἐπταικώς 18 ὅμως δὲ ἀκούων ὁ Νικάνωρ ἣν εἶχον οἱ περὶ τὸν Ιουδαν ἀνδραγαθίαν καὶ ἐν τοῖς περὶ τῆς πατρίδος ἀγῶσιν εὐψυχίαν τὴν κρίσιν δι' αἱμάτων ποιήσασθαι 19 διόπερ ἔπεμψεν Ποσιδώνιον καὶ Θεόδοτον καὶ Ματταθιαν δοῦναι καὶ λαβεῖν δεξιάς 20 πλείονος δὲ γενομένης περὶ τούτων ἐπισκέψεως καὶ τοῦ ἡγουμένου τοῖς πλήθεσιν καὶ φανείσης ὁμοψήφου γνώμης ταῖς συνθήκαις 21 ἐτάξαντο δὲ ἡμέραν ἐν ᾗ κατ' ἰδίαν ἥξουσιν εἰς τὸ αὐτό καὶ παρ' ἑκάστου δίφραξ ἔθεσαν δίφρους 22 Ιουδας ἐνόπλους ἑτοίμους ἐν τοῖς ἐπικαίροις τόποις μήποτε ἐκ τῶν πολεμίων αἰφνιδίως κακουργία γένηται τὴν ἁρμόζουσαν ἐποιήσαντο κοινολογίαν 23 ὁ Νικάνωρ ἐν Ιεροσολύμοις καὶ ἔπραττεν οὐθὲν ἄτοπον τοὺς δὲ ἀγελαίους ὄχλους 24 καὶ εἶχεν τὸν Ιουδαν διὰ παντὸς ἐν προσώπῳ ψυχικῶς τῷ ἀνδρὶ 25 αὐτὸν γῆμαι καὶ παιδοποιήσασθαι ἐγάμησεν εὐστάθησεν ἐκοινώνησεν βίου 26 ὁ δὲ Ἄλκιμος τὴν πρὸς ἀλλήλους εὔνοιαν καὶ τὰς γενομένας συνθήκας λαβὼν ἧκεν πρὸς τὸν Δημήτριον καὶ ἔλεγεν τὸν Νικάνορα ἀλλότρια φρονεῖν τῶν πραγμάτων τὸν γὰρ ἐπίβουλον τῆς βασιλείας Ιουδαν αὐτοῦ διάδοχον 27 ὁ δὲ βασιλεὺς ἔκθυμος γενόμενος καὶ ταῖς τοῦ παμπονήρου διαβολαῖς ἐρεθισθεὶς ἔγραψεν Νικάνορι φάσκων ὑπὲρ μὲν τῶν συνθηκῶν βαρέως φέρειν κελεύων δὲ τὸν Μακκαβαῖον δέσμιον εἰς Ἀντιόχειαν ταχέως 28 δὲ τούτων τῷ Νικάνορι καὶ δυσφόρως ἔφερεν εἰ τὰ ἀθετήσει μηδὲν τἀνδρὸς ἠδικηκότος 29 ἐπεὶ δὲ τῷ βασιλεῖ οὐκ ἦν εὔκαιρον ἐτήρει στρατηγήματι τοῦτ' 30 ὁ δὲ Μακκαβαῖος αὐστηρότερον τὸν Νικάνορα τὰ πρὸς αὐτὸν καὶ τὴν εἰθισμένην ἀπάντησιν ἀγροικότερον ἐσχηκότα νοήσας οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου τὴν αὐστηρίαν εἶναι συστρέψας οὐκ ὀλίγους τῶν περὶ αὐτὸν τὸν Νικάνορα 31 δὲ ὁ ἕτερος ὅτι γενναίως ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς ἐστρατήγηται ἐπὶ τὸ μέγιστον καὶ ἅγιον ἱερὸν τῶν ἱερέων τὰς θυσίας ἐκέλευσεν τὸν ἄνδρα 32 τῶν δὲ μεθ' ὅρκων φασκόντων μὴ γινώσκειν ποῦ ποτ' ἔστιν ὁ ζητούμενος 33 τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὸν νεὼ ταῦτ' ὤμοσεν ἐὰν μὴ δέσμιόν μοι τὸν Ιουδαν τόνδε τὸν τοῦ θεοῦ σηκὸν εἰς πεδίον ποιήσω καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἱερὸν ἐνταῦθα τῷ Διονύσῳ ἐπιφανὲς 34 τοσαῦτα δὲ εἰπὼν οἱ δὲ ἱερεῖς τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν τὸν διὰ παντὸς ὑπέρμαχον τοῦ ἔθνους ἡμῶν ταῦτα λέγοντες 35 σὺ κύριε τῶν ὅλων ἀπροσδεὴς ηὐδόκησας ναὸν τῆς σῆς σκηνώσεως ἐν ἡμῖν γενέσθαι 36 καὶ νῦν ἅγιε παντὸς ἁγιασμοῦ κύριε εἰς αἰῶνα ἀμίαντον τόνδε τὸν προσφάτως κεκαθαρισμένον οἶκον 37 Ραζις δέ τις τῶν ἀπὸ Ιεροσολύμων πρεσβυτέρων ἐμηνύθη τῷ Νικάνορι ἀνὴρ φιλοπολίτης καὶ σφόδρα καλῶς ἀκούων καὶ κατὰ τὴν εὔνοιαν πατὴρ τῶν Ιουδαίων 38 ἦν γὰρ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις τῆς ἀμειξίας κρίσιν Ιουδαϊσμοῦ καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ὑπὲρ τοῦ Ιουδαϊσμοῦ μετὰ πάσης ἐκτενίας 39 βουλόμενος δὲ Νικάνωρ πρόδηλον ποιῆσαι ἣν εἶχεν πρὸς τοὺς Ιουδαίους δυσμένειαν στρατιώτας ὑπὲρ τοὺς πεντακοσίους αὐτόν 40 ἔδοξεν γὰρ ἐκεῖνον τούτοις συμφοράν 41 τῶν δὲ πληθῶν μελλόντων τὸν πύργον καὶ τὴν αὐλαίαν θύραν βιαζομένων καὶ κελευόντων πῦρ καὶ τὰς θύρας περικατάλημπτος γενόμενος ἑαυτῷ τὸ ξίφος 42 εὐγενῶς θέλων ἤπερ τοῖς ἀλιτηρίοις ὑποχείριος γενέσθαι καὶ τῆς ἰδίας εὐγενείας ἀναξίως ὑβρισθῆναι 43 τῇ δὲ πληγῇ μὴ διὰ τὴν τοῦ ἀγῶνος σπουδὴν καὶ τῶν ὄχλων ἔσω τῶν θυρωμάτων γενναίως ἐπὶ τὸ τεῖχος ἑαυτὸν ἀνδρωδῶς εἰς τοὺς ὄχλους 44 τῶν δὲ ταχέως γενομένου διαστήματος ἦλθεν κατὰ μέσον τὸν κενεῶνα 45 ἔτι δὲ ἔμπνους καὶ πεπυρωμένος τοῖς θυμοῖς φερομένων κρουνηδὸν τῶν αἱμάτων καὶ δυσχερῶν τῶν τραυμάτων ὄντων δρόμῳ τοὺς ὄχλους καὶ στὰς ἐπί τινος πέτρας ἀπορρῶγος 46 παντελῶς ἔξαιμος ἤδη γινόμενος τὰ ἔντερα καὶ λαβὼν ἑκατέραις ταῖς χερσὶν τοῖς ὄχλοις καὶ τὸν δεσπόζοντα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ πνεύματος ταῦτα αὐτῷ πάλιν τόνδε τὸν τρόπον