1 υἱέ ἐμῶν νομίμων μὴ τὰ δὲ ῤήματά μου τηρείτω σὴ καρδία 2 μῆκος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆς καὶ εἰρήνην σοι 3 ἐλεημοσύναι καὶ πίστεις μὴ σε δὲ αὐτὰς ἐπὶ σῷ τραχήλῳ καὶ εὑρήσεις χάριν 4 καὶ καλὰ ἐνώπιον κυρίου καὶ ἀνθρώπων 5 ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐπὶ θεῷ ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ 6 ἐν πάσαις ὁδοῖς σου γνώριζε αὐτήν ἵνα ὀρθοτομῇ τὰς ὁδούς σου ὁ δὲ πούς σου οὐ μὴ 7 μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτῷ φοβοῦ δὲ τὸν θεὸν καὶ ἀπὸ παντὸς κακοῦ 8 τότε ἴασις ἔσται τῷ σώματί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖς ὀστέοις σου 9 τίμα τὸν κύριον ἀπὸ σῶν δικαίων πόνων καὶ αὐτῷ ἀπὸ σῶν καρπῶν δικαιοσύνης 10 ἵνα πίμπληται τὰ ταμίειά σου πλησμονῆς σίτου οἴνῳ δὲ αἱ ληνοί σου 11 υἱέ μὴ ὀλιγώρει παιδείας κυρίου μηδὲ ὑπ' αὐτοῦ ἐλεγχόμενος 12 ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν 13 μακάριος ἄνθρωπος ὃς εὗρεν σοφίαν καὶ θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν 14 κρεῖττον γὰρ αὐτὴν ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς 15 τιμιωτέρα δέ ἐστιν λίθων πολυτελῶν οὐκ αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν εὔγνωστός ἐστιν πᾶσιν τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτῇ πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν 16 μῆκος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆς ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτῆς ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆς πλοῦτος καὶ δόξα 16a ἐκ τοῦ στόματος αὐτῆς δικαιοσύνη νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ 17 αἱ ὁδοὶ αὐτῆς ὁδοὶ καλαί καὶ πάντες οἱ τρίβοι αὐτῆς ἐν εἰρήνῃ 18 ξύλον ζωῆς ἐστι πᾶσι τοῖς αὐτῆς καὶ τοῖς ἐπ' αὐτὴν ὡς ἐπὶ κύριον ἀσφαλής 19 ὁ θεὸς τῇ σοφίᾳ ἐθεμελίωσεν τὴν γῆν ἡτοίμασεν δὲ οὐρανοὺς ἐν φρονήσει 20 ἐν αἰσθήσει ἄβυσσοι ἐρράγησαν νέφη δὲ ἐρρύησαν δρόσους 21 υἱέ μὴ τήρησον δὲ ἐμὴν βουλὴν καὶ ἔννοιαν 22 ἵνα ζήσῃ ἡ ψυχή σου καὶ χάρις ᾖ περὶ σῷ τραχήλῳ 22a ἔσται δὲ ἴασις ταῖς σαρξί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖς σοῖς ὀστέοις 23 ἵνα πορεύῃ πεποιθὼς ἐν εἰρήνῃ πάσας τὰς ὁδούς σου ὁ δὲ πούς σου οὐ μὴ 24 ἐὰν γὰρ ἄφοβος ἔσῃ ἐὰν δὲ ἡδέως ὑπνώσεις 25 καὶ οὐ φοβηθήσῃ πτόησιν οὐδὲ ὁρμὰς ἀσεβῶν 26 ὁ γὰρ κύριος ἔσται ἐπὶ πασῶν ὁδῶν σου καὶ ἐρείσει σὸν πόδα ἵνα μὴ σαλευθῇς 27 μὴ εὖ ποιεῖν ἐνδεῆ ἡνίκα ἂν ἔχῃ ἡ χείρ σου βοηθεῖν 28 μὴ εἴπης καὶ αὔριον δώσω δυνατοῦ σου ὄντος εὖ ποιεῖν οὐ γὰρ οἶδας τί τέξεται ἡ 29 μὴ τεκτήνῃ ἐπὶ σὸν φίλον κακὰ καὶ πεποιθότα ἐπὶ σοί 30 μὴ φιλεχθρήσῃς πρὸς ἄνθρωπον μάτην μή τι εἰς σὲ ἐργάσηται κακόν 31 μὴ κτήσῃ κακῶν ἀνδρῶν ὀνείδη μηδὲ ζηλώσῃς τὰς ὁδοὺς αὐτῶν 32 ἀκάθαρτος γὰρ ἔναντι κυρίου πᾶς παράνομος ἐν δὲ δικαίοις οὐ συνεδριάζει 33 κατάρα θεοῦ ἐν οἴκοις ἀσεβῶν ἐπαύλεις δὲ δικαίων εὐλογοῦνται 34 κύριος ὑπερηφάνοις ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν 35 δόξαν σοφοὶ κληρονομήσουσιν οἱ δὲ ἀσεβεῖς ὕψωσαν ἀτιμίαν