1 ἐὰν δειπνεῖν ἐπὶ τραπέζης δυναστῶν νοητῶς νόει τὰ σοι 2 καὶ τὴν χεῖρά σου εἰδὼς ὅτι τοιαῦτά σε δεῖ 3 εἰ δὲ ἀπληστότερος εἶ μὴ τῶν ἐδεσμάτων αὐτοῦ ταῦτα γὰρ ἔχεται ζωῆς ψευδοῦς 4 μὴ πένης ὢν πλουσίῳ τῇ δὲ σῇ ἐννοίᾳ 5 ἐὰν τὸ σὸν ὄμμα πρὸς αὐτόν οὐδαμοῦ φανεῖται γὰρ αὐτῷ πτέρυγες ὥσπερ ἀετοῦ καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ αὐτοῦ 6 μὴ ἀνδρὶ βασκάνῳ μηδὲ τῶν βρωμάτων αὐτοῦ 7 ὃν τρόπον γὰρ εἴ τις τρίχα οὕτως ἐσθίει καὶ πίνει 8 μηδὲ πρὸς σὲ αὐτὸν καὶ φάγῃς τὸν ψωμόν σου μετ' αὐτοῦ γὰρ αὐτὸν καὶ λυμανεῖται τοὺς λόγους σου τοὺς καλούς 9 εἰς ὦτα ἄφρονος μηδὲν λέγε μήποτε μυκτηρίσῃ τοὺς συνετοὺς λόγους σου 10 μὴ ὅρια αἰώνια εἰς δὲ κτῆμα ὀρφανῶν μὴ 11 ὁ γὰρ λυτρούμενος αὐτοὺς κύριος κραταιός ἐστιν καὶ κρινεῖ τὴν κρίσιν αὐτῶν μετὰ σοῦ 12 δὸς εἰς παιδείαν τὴν καρδίαν σου τὰ δὲ ὦτά σου ἑτοίμασον λόγοις αἰσθήσεως 13 μὴ νήπιον παιδεύειν ὅτι ἐὰν πατάξῃς αὐτὸν ῤάβδῳ οὐ μὴ 14 σὺ μὲν γὰρ πατάξεις αὐτὸν ῤάβδῳ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου ῤύσῃ 15 υἱέ ἐὰν σοφὴ γένηταί σου ἡ καρδία εὐφρανεῖς καὶ τὴν ἐμὴν καρδίαν 16 καὶ λόγοις τὰ σὰ χείλη πρὸς τὰ ἐμὰ χείλη ἐὰν ὀρθὰ ὦσιν 17 μὴ ζηλούτω ἡ καρδία σου ἁμαρτωλούς ἀλλὰ ἐν φόβῳ κυρίου ἴσθι ὅλην τὴν ἡμέραν 18 ἐὰν γὰρ τηρήσῃς αὐτά ἔσται σοι ἔκγονα ἡ δὲ ἐλπίς σου οὐκ 19 ἄκουε υἱέ καὶ σοφὸς γίνου καὶ ἐννοίας σῆς καρδίας 20 μὴ ἴσθι οἰνοπότης μηδὲ συμβολαῖς κρεῶν τε ἀγορασμοῖς 21 πᾶς γὰρ μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει καὶ καὶ ῤακώδη πᾶς ὑπνώδης 22 ἄκουε υἱέ πατρὸς τοῦ γεννήσαντός σε καὶ μὴ ὅτι γεγήρακέν σου ἡ μήτηρ 24 καλῶς πατὴρ δίκαιος ἐπὶ δὲ υἱῷ σοφῷ εὐφραίνεται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ 25 εὐφραινέσθω ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ ἐπὶ σοί καὶ χαιρέτω ἡ τεκοῦσά σε 26 δός μοι υἱέ σὴν καρδίαν οἱ δὲ σοὶ ὀφθαλμοὶ ἐμὰς ὁδοὺς τηρείτωσαν 27 πίθος γὰρ τετρημένος ἐστὶν ἀλλότριος οἶκος καὶ φρέαρ στενὸν ἀλλότριον 28 οὗτος γὰρ συντόμως καὶ πᾶς παράνομος 29 τίνι οὐαί τίνι θόρυβος τίνι κρίσις τίνι ἀηδίαι καὶ λέσχαι τίνι συντρίμματα διὰ κενῆς τίνος πέλειοι οἱ ὀφθαλμοί 30 οὐ τῶν ἐν οἴνοις οὐ τῶν ἰχνευόντων ποῦ πότοι γίνονται 31 μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ ἀλλὰ ὁμιλεῖτε ἀνθρώποις δικαίοις καὶ ὁμιλεῖτε ἐν περιπάτοις ἐὰν γὰρ εἰς τὰς φιάλας καὶ τὰ ποτήρια δῷς τοὺς ὀφθαλμούς σου ὕστερον γυμνότερος 32 τὸ δὲ ἔσχατον ὥσπερ ὑπὸ ὄφεως πεπληγὼς καὶ ὥσπερ ὑπὸ κεράστου αὐτῷ ὁ ἰός 33 οἱ ὀφθαλμοί σου ὅταν ἴδωσιν ἀλλοτρίαν τὸ στόμα σου τότε λαλήσει σκολιά 34 καὶ ὥσπερ ἐν καρδίᾳ θαλάσσης καὶ ὥσπερ κυβερνήτης ἐν πολλῷ κλύδωνι 35 ἐρεῖς δέ τύπτουσίν με καὶ οὐκ ἐπόνεσα καὶ μοι ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν πότε ὄρθρος ἔσται ἵνα ἐλθὼν ζητήσω μεθ' ὧν