10
1 υἱὸς σοφὸς εὐφραίνει πατέρα υἱὸς δὲ ἄφρων λύπη τῇ μητρί
2 οὐκ ὠφελήσουσιν θησαυροὶ ἀνόμους δικαιοσύνη δὲ ῤύσεται ἐκ θανάτου
3 οὐ λιμοκτονήσει κύριος ψυχὴν δικαίαν ζωὴν δὲ ἀσεβῶν
4 πενία ἄνδρα ταπεινοῖ χεῖρες δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν 4a υἱὸς πεπαιδευμένος σοφὸς ἔσται τῷ δὲ ἄφρονι διακόνῳ χρήσεται
5 ἀπὸ καύματος υἱὸς νοήμων ἀνεμόφθορος δὲ γίνεται ἐν ἀμήτῳ υἱὸς παράνομος
6 εὐλογία κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου στόμα δὲ ἀσεβῶν καλύψει πένθος ἄωρον
7 μνήμη δικαίων μετ' ἐγκωμίων ὄνομα δὲ ἀσεβοῦς σβέννυται
8 σοφὸς καρδίᾳ δέξεται ἐντολάς ὁ δὲ ἄστεγος χείλεσιν σκολιάζων
9 ὃς πορεύεται ἁπλῶς πορεύεται πεποιθώς ὁ δὲ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ γνωσθήσεται
10 ὁ ὀφθαλμοῖς μετὰ δόλου ἀνδράσι λύπας ὁ δὲ ἐλέγχων μετὰ παρρησίας εἰρηνοποιεῖ
11 πηγὴ ζωῆς ἐν χειρὶ δικαίου στόμα δὲ ἀσεβοῦς καλύψει ἀπώλεια
12 μῖσος ἐγείρει νεῖκος πάντας δὲ τοὺς μὴ φιλονεικοῦντας καλύπτει φιλία
13 ὃς ἐκ χειλέων σοφίαν ῤάβδῳ τύπτει ἄνδρα ἀκάρδιον
14 σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν στόμα δὲ προπετοῦς ἐγγίζει συντριβῇ
15 κτῆσις πλουσίων πόλις ὀχυρά συντριβὴ δὲ ἀσεβῶν πενία
16 ἔργα δικαίων ζωὴν ποιεῖ καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτίας
17 ὁδοὺς δικαίας ζωῆς φυλάσσει παιδεία παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται
18 καλύπτουσιν ἔχθραν χείλη δίκαια οἱ δὲ λοιδορίας ἀφρονέστατοί εἰσιν
19 ἐκ πολυλογίας οὐκ ἁμαρτίαν φειδόμενος δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ
20 ἄργυρος πεπυρωμένος γλῶσσα δικαίου καρδία δὲ ἀσεβοῦς
21 χείλη δικαίων ὑψηλά οἱ δὲ ἄφρονες ἐν ἐνδείᾳ τελευτῶσιν
22 εὐλογία κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου αὕτη πλουτίζει καὶ οὐ μὴ αὐτῇ λύπη ἐν καρδίᾳ
23 ἐν γέλωτι ἄφρων πράσσει κακά ἡ δὲ σοφία ἀνδρὶ τίκτει φρόνησιν
24 ἐν ἀπωλείᾳ ἀσεβὴς ἐπιθυμία δὲ δικαίου δεκτή
25 καταιγίδος ἀσεβής δίκαιος δὲ σῴζεται εἰς τὸν αἰῶνα
26 ὥσπερ ὄμφαξ ὀδοῦσι βλαβερὸν καὶ καπνὸς ὄμμασιν οὕτως παρανομία τοῖς χρωμένοις αὐτήν
27 φόβος κυρίου ἡμέρας ἔτη δὲ ἀσεβῶν ὀλιγωθήσεται
28 δικαίοις εὐφροσύνη ἐλπὶς δὲ ἀσεβῶν ὄλλυται
29 ὀχύρωμα ὁσίου φόβος κυρίου συντριβὴ δὲ τοῖς ἐργαζομένοις κακά
30 δίκαιος τὸν αἰῶνα οὐκ ἀσεβεῖς δὲ οὐκ οἰκήσουσιν γῆν
31 στόμα δικαίου σοφίαν γλῶσσα δὲ ἀδίκου
32 χείλη ἀνδρῶν δικαίων χάριτας στόμα δὲ ἀσεβῶν