9
δὲ Ιωβ λέγει ἐπ' ἀληθείας οἶδα ὅτι οὕτως ἐστίν πῶς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς παρὰ κυρίῳ ἐὰν γὰρ βούληται κριθῆναι αὐτῷ οὐ μὴ αὐτῷ ἵνα μὴ πρὸς ἕνα λόγον αὐτοῦ ἐκ χιλίων σοφὸς γάρ ἐστιν διανοίᾳ κραταιός τε καὶ μέγας τίς σκληρὸς γενόμενος ἐναντίον αὐτοῦ παλαιῶν ὄρη καὶ οὐκ οἴδασιν αὐτὰ ὀργῇ σείων τὴν ὑπ' οὐρανὸν ἐκ θεμελίων οἱ δὲ στῦλοι αὐτῆς σαλεύονται λέγων τῷ ἡλίῳ καὶ οὐκ κατὰ δὲ ἄστρων τανύσας τὸν οὐρανὸν μόνος καὶ ὡς ἐπ' ἐδάφους ἐπὶ θαλάσσης ποιῶν Πλειάδα καὶ ἕσπερον καὶ ἀρκτοῦρον καὶ ταμίεια νότου 10  ποιῶν μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός 11 ἐὰν με οὐ μὴ ἴδω καὶ ἐὰν με οὐδ' ὧς ἔγνων 12 ἐὰν τίς τίς ἐρεῖ αὐτῷ τί ἐποίησας 13 αὐτὸς γὰρ ὀργήν ὑπ' αὐτοῦ ἐκάμφθησαν κήτη τὰ ὑπ' οὐρανόν 14 ἐὰν δέ μου τὰ ῤήματά μου 15 ἐάν τε γὰρ δίκαιος οὐκ μου τοῦ κρίματος αὐτοῦ δεηθήσομαι 16 ἐάν τε καλέσω καὶ οὐ πιστεύω ὅτι μου 17 μὴ γνόφῳ με πολλὰ δέ μου τὰ συντρίμματα πεποίηκεν διὰ κενῆς 18 οὐκ ἐᾷ γάρ με δέ με πικρίας 19 ὅτι μὲν γὰρ ἰσχύι κρατεῖ τίς οὖν κρίματι αὐτοῦ 20 ἐὰν γὰρ δίκαιος τὸ στόμα μου ἀσεβήσει ἐάν τε ἄμεμπτος σκολιὸς 21 εἴτε γὰρ ἠσέβησα οὐκ οἶδα τῇ ψυχῇ πλὴν ὅτι μου ζωή 22 διὸ εἶπον μέγαν καὶ δυνάστην ὀργή 23 ὅτι φαῦλοι ἐν θανάτῳ ἐξαισίῳ ἀλλὰ δίκαιοι 24 γὰρ εἰς χεῖρας ἀσεβοῦς πρόσωπα κριτῶν αὐτῆς εἰ δὲ μὴ αὐτός τίς ἐστιν 25  δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος δρομέως καὶ οὐκ εἴδοσαν 26  καὶ ἔστιν ναυσὶν ἴχνος ὁδοῦ ἀετοῦ πετομένου ζητοῦντος βοράν 27 ἐάν τε γὰρ εἴπω λαλῶν τῷ προσώπῳ στενάξω 28 σείομαι πᾶσιν τοῖς μέλεσιν οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ ἀθῷόν με ἐάσεις 29 ἐπειδὴ δέ εἰμι ἀσεβής διὰ τί οὐκ 30 ἐὰν γὰρ χιόνι καὶ χερσὶν καθαραῖς 31 ἱκανῶς ἐν ῤύπῳ με ἔβαψας ἐβδελύξατο δέ με στολή 32 οὐ γὰρ εἶ ἄνθρωπος κατ' ἐμέ ἵνα ἔλθωμεν ὁμοθυμαδὸν εἰς κρίσιν 33 εἴθε ἦν μεσίτης ἡμῶν καὶ ἐλέγχων καὶ ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων 34 ἀπ' ἐμοῦ τὴν ῤάβδον δὲ φόβος αὐτοῦ μή με στροβείτω 35 καὶ οὐ μὴ φοβηθῶ ἀλλὰ λαλήσω οὐ γὰρ οὕτω