1 δὲ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης λέγει 2 μέχρι τίνος λαλήσεις ταῦτα πνεῦμα πολυρῆμον τοῦ στόματός σου 3 μὴ ὁ κύριος ἀδικήσει κρίνων ἢ ὁ τὰ πάντα ποιήσας ταράξει τὸ δίκαιον 4 εἰ οἱ υἱοί σου ἥμαρτον ἐναντίον αὐτοῦ ἐν χειρὶ ἀνομίας αὐτῶν 5 σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸς κύριον παντοκράτορα δεόμενος 6 εἰ καθαρὸς εἶ καὶ ἀληθινός δεήσεως σου δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης 7 ἔσται οὖν τὰ μὲν πρῶτά σου ὀλίγα τὰ δὲ ἔσχατά σου ἀμύθητα 8 γὰρ γενεὰν πρώτην δὲ κατὰ γένος πατέρων 9 χθιζοὶ γάρ ἐσμεν καὶ οὐκ οἴδαμεν σκιὰ γάρ ἐστιν ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ὁ βίος 10 ἦ οὐχ οὗτοί σε διδάξουσιν καὶ καὶ ἐκ καρδίας ῤήματα 11 μὴ θάλλει πάπυρος ἄνευ ὕδατος ἢ ὑψωθήσεται βούτομον ἄνευ πότου 12 ἔτι ὂν ἐπὶ ῤίζης καὶ οὐ μὴ θερισθῇ πρὸ τοῦ πιεῖν πᾶσα βοτάνη οὐχὶ ξηραίνεται 13 οὕτως τοίνυν ἔσται τὰ ἔσχατα πάντων τῶν τοῦ κυρίου ἐλπὶς γὰρ ἀσεβοῦς 14 ἀοίκητος γὰρ αὐτοῦ ἔσται ὁ οἶκος ἀράχνη δὲ αὐτοῦ ἡ σκηνή 15 ἐὰν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ οὐ μὴ στῇ δὲ αὐτοῦ οὐ μὴ 16 ὑγρὸς γάρ ἐστιν ὑπὸ ἡλίου καὶ ἐκ σαπρίας αὐτοῦ ὁ ῤάδαμνος αὐτοῦ 17 ἐπὶ συναγωγὴν λίθων κοιμᾶται ἐν δὲ μέσῳ χαλίκων ζήσεται 18 ἐὰν ὁ τόπος ψεύσεται αὐτόν οὐχ ἑόρακας τοιαῦτα 19 ὅτι καταστροφὴ ἀσεβοῦς τοιαύτη ἐκ δὲ γῆς ἄλλον 20 ὁ γὰρ κύριος οὐ μὴ τὸν ἄκακον πᾶν δὲ δῶρον ἀσεβοῦς οὐ δέξεται 21 ἀληθινῶν δὲ στόμα γέλωτος τὰ δὲ χείλη αὐτῶν ἐξομολογήσεως 22 οἱ δὲ ἐχθροὶ αὐτῶν αἰσχύνην δίαιτα δὲ ἀσεβοῦς οὐκ ἔσται