1 πότερον οὐχὶ πειρατήριόν ἐστιν ὁ βίος ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὥσπερ μισθίου αὐθημερινοῦ ἡ ζωὴ αὐτοῦ 2 ἢ ὥσπερ θεράπων δεδοικὼς τὸν κύριον αὐτοῦ καὶ τετευχὼς σκιᾶς ἢ ὥσπερ μισθωτὸς τὸν μισθὸν αὐτοῦ 3 οὕτως κἀγὼ μῆνας κενούς νύκτες δὲ ὀδυνῶν δεδομέναι μοί εἰσιν 4 ἐὰν κοιμηθῶ λέγω πότε ἡμέρα ὡς δ' ἂν πάλιν πότε ἑσπέρα πλήρης δὲ γίνομαι ὀδυνῶν ἀπὸ ἑσπέρας ἕως πρωί 5 φύρεται δέ μου τὸ σῶμα ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων τήκω δὲ βώλακας γῆς ἀπὸ ἰχῶρος ξύων 6 ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος λαλιᾶς δὲ ἐν κενῇ ἐλπίδι 7 μνήσθητι οὖν ὅτι πνεῦμά μου ἡ ζωὴ καὶ οὐκέτι ὁ ὀφθαλμός μου ἰδεῖν ἀγαθόν 8 οὐ με ὀφθαλμὸς ὁρῶντός με οἱ ὀφθαλμοί σου ἐν ἐμοί καὶ οὐκέτι εἰμὶ 9 ὥσπερ νέφος ἀπ' οὐρανοῦ ἐὰν γὰρ ἄνθρωπος εἰς ᾅδην οὐκέτι μὴ 10 οὐδ' οὐ μὴ ἔτι εἰς τὸν ἴδιον οἶκον οὐδὲ μὴ αὐτὸν ἔτι ὁ τόπος αὐτοῦ 11 ἀτὰρ οὖν οὐδὲ ἐγὼ φείσομαι τῷ στόματί μου λαλήσω ἐν ἀνάγκῃ ὤν πικρίαν ψυχῆς μου 12 πότερον θάλασσά εἰμι ἢ δράκων ὅτι ἐπ' ἐμὲ φυλακήν 13 εἶπα ὅτι με ἡ κλίνη μου δὲ πρὸς ἐμαυτὸν ἰδίᾳ λόγον τῇ κοίτῃ μου 14 με ἐνυπνίοις καὶ ἐν ὁράμασίν με 15 ἀπὸ πνεύματός μου τὴν ψυχήν μου ἀπὸ δὲ θανάτου τὰ ὀστᾶ μου 16 οὐ γὰρ εἰς τὸν αἰῶνα ζήσομαι ἵνα μακροθυμήσω ἀπ' ἐμοῦ κενὸς γάρ μου ὁ βίος 17 τί γάρ ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐμεγάλυνας αὐτὸν ἢ ὅτι τὸν νοῦν εἰς αὐτὸν 18 ἢ ἐπισκοπὴν αὐτοῦ ποιήσῃ ἕως τὸ πρωὶ καὶ εἰς ἀνάπαυσιν αὐτὸν κρινεῖς 19 ἕως τίνος οὐκ ἐᾷς με οὐδὲ με ἕως ἂν τὸν πτύελόν μου ἐν ὀδύνῃ 20 εἰ ἐγὼ ἥμαρτον τί δύναμαί σοι πρᾶξαι ὁ τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων διὰ τί ἔθου με κατεντευκτήν σου εἰμὶ δὲ ἐπὶ σοὶ φορτίον 21 καὶ διὰ τί οὐκ ἐποιήσω τῆς ἀνομίας μου λήθην καὶ καθαρισμὸν τῆς ἁμαρτίας μου νυνὶ δὲ εἰς γῆν ὀρθρίζων δὲ οὐκέτι εἰμί