1 δὲ Ιωβ λέγει 2 εἰ γάρ τις ἱστῶν στήσαι μου τὴν ὀργήν τὰς δὲ ὀδύνας μου ἄραι ἐν ζυγῷ ὁμοθυμαδόν 3 καὶ δὴ ἄμμου παραλίας βαρυτέρα ἔσται ἀλλ' ὡς ἔοικεν τὰ ῤήματά μού ἐστιν φαῦλα 4 βέλη γὰρ κυρίου ἐν τῷ σώματί μού ἐστιν ὧν ὁ θυμὸς αὐτῶν μου τὸ αἷμα ὅταν ἄρξωμαι λαλεῖν κεντοῦσί με 5 τί γάρ μὴ διὰ κενῆς κεκράξεται ὄνος ἄγριος ἀλλ' ἢ τὰ σῖτα ζητῶν εἰ δὲ καὶ ῤήξει φωνὴν βοῦς ἐπὶ φάτνης ἔχων τὰ βρώματα 6 εἰ βρωθήσεται ἄρτος ἄνευ ἁλός εἰ δὲ καὶ ἔστιν γεῦμα ἐν ῤήμασιν κενοῖς 7 οὐ δύναται γὰρ παύσασθαί μου ἡ ψυχή βρόμον γὰρ ὁρῶ τὰ σῖτά μου ὥσπερ ὀσμὴν λέοντος 8 εἰ γὰρ δῴη καὶ ἔλθοι μου ἡ αἴτησις καὶ τὴν ἐλπίδα μου δῴη ὁ κύριος 9 ἀρξάμενος ὁ κύριος τρωσάτω με εἰς τέλος δὲ μή με 10 εἴη δέ μου πόλις τάφος ἐφ' ἧς ἐπὶ τειχέων ἡλλόμην ἐπ' αὐτῆς οὐ μὴ φείσωμαι οὐ γὰρ ἐψευσάμην ῤήματα ἅγια θεοῦ μου 11 τίς γάρ μου ἡ ἰσχύς ὅτι ἢ τίς μου ὁ χρόνος ὅτι μου ἡ ψυχή 12 μὴ ἰσχὺς λίθων ἡ ἰσχύς μου ἢ αἱ σάρκες μού εἰσιν χάλκειαι 13 ἦ οὐκ ἐπ' αὐτῷ ἐπεποίθειν βοήθεια δὲ ἀπ' ἐμοῦ 14 με ἔλεος ἐπισκοπὴ δὲ κυρίου με 15 οὐ με οἱ ἐγγύτατοί μου ὥσπερ χειμάρρους ἢ ὥσπερ κῦμα με 16 οἵτινές με νῦν μοι ὥσπερ χιὼν ἢ κρύσταλλος πεπηγώς 17 καθὼς τακεῖσα θέρμης γενομένης οὐκ ὅπερ ἦν 18 οὕτως κἀγὼ ὑπὸ πάντων δὲ καὶ ἔξοικος ἐγενόμην 19 ἴδετε ὁδοὺς Θαιμανων ἀτραποὺς Σαβων οἱ 20 καὶ αἰσχύνην ὀφειλήσουσιν οἱ ἐπὶ πόλεσιν καὶ χρήμασιν πεποιθότες 21 ἀτὰρ δὲ καὶ ὑμεῖς μοι ἀνελεημόνως ὥστε ἰδόντες τὸ ἐμὸν τραῦμα φοβήθητε 22 τί γάρ μή τι ὑμᾶς ᾔτησα ἢ τῆς παρ' ὑμῶν ἰσχύος 23 ὥστε σῶσαί με ἐξ ἐχθρῶν ἢ ἐκ χειρὸς δυναστῶν ῤύσασθαί με 24 διδάξατέ με ἐγὼ δὲ κωφεύσω εἴ τι πεπλάνημαι φράσατέ μοι 25 ἀλλ' ὡς ἔοικεν φαῦλα ἀληθινοῦ ῤήματα οὐ γὰρ παρ' ὑμῶν ἰσχὺν αἰτοῦμαι 26 οὐδὲ ὁ ἔλεγχος ὑμῶν ῤήμασίν με παύσει οὐδὲ γὰρ ὑμῶν φθέγμα ῤήματος 27 πλὴν ὅτι ἐπ' ὀρφανῷ δὲ ἐπὶ φίλῳ ὑμῶν 28 νυνὶ δὲ εἰς πρόσωπα ὑμῶν οὐ ψεύσομαι 29 δὴ καὶ μὴ εἴη ἄδικον καὶ πάλιν τῷ δικαίῳ 30 οὐ γάρ ἐστιν ἐν γλώσσῃ μου ἄδικον ἢ ὁ λάρυγξ μου οὐχὶ σύνεσιν μελετᾷ