1 νυνὶ δὲ μου ἐλάχιστοι νῦν νουθετοῦσίν με ἐν μέρει ὧν πατέρας αὐτῶν οὓς οὐχ ἡγησάμην εἶναι ἀξίους κυνῶν τῶν ἐμῶν νομάδων 2 καί γε ἰσχὺς χειρῶν αὐτῶν ἵνα τί μοι ἐπ' αὐτοὺς συντέλεια 3 ἐν ἐνδείᾳ καὶ λιμῷ ἄγονος οἱ φεύγοντες ἄνυδρον ἐχθὲς συνοχὴν καὶ ταλαιπωρίαν 4 οἱ ἅλιμα ἐπὶ ἠχοῦντι οἵτινες ἅλιμα ἦν αὐτῶν τὰ σῖτα ἄτιμοι δὲ καὶ πεφαυλισμένοι ἐνδεεῖς παντὸς ἀγαθοῦ οἳ καὶ ῤίζας ξύλων ἐμασῶντο ὑπὸ λιμοῦ μεγάλου 5 μοι κλέπται 6 ὧν οἱ οἶκοι αὐτῶν ἦσαν τρῶγλαι πετρῶν 7 ἀνὰ μέσον εὐήχων βοήσονται οἳ ὑπὸ φρύγανα ἄγρια 8 ἀφρόνων υἱοὶ καὶ ἀτίμων ὄνομα καὶ κλέος ἐσβεσμένον ἀπὸ γῆς 9 νυνὶ δὲ κιθάρα ἐγώ εἰμι αὐτῶν καὶ ἐμὲ θρύλημα ἔχουσιν 10 ἐβδελύξαντο δέ με μακράν ἀπὸ δὲ προσώπου μου οὐκ ἐφείσαντο πτύελον 11 γὰρ φαρέτραν αὐτοῦ ἐκάκωσέν με καὶ χαλινὸν τοῦ προσώπου μου 12 ἐπὶ δεξιῶν βλαστοῦ πόδα αὐτῶν καὶ ὡδοποίησαν ἐπ' ἐμὲ τρίβους ἀπωλείας αὐτῶν 13 τρίβοι μου γάρ μου τὴν στολήν 14 βέλεσιν αὐτοῦ με κέχρηταί μοι ὡς βούλεται ἐν ὀδύναις πέφυρμαι 15 δέ μου αἱ ὀδύναι ᾤχετό μου ἡ ἐλπὶς ὥσπερ πνεῦμα καὶ ὥσπερ νέφος ἡ σωτηρία μου 16 καὶ νῦν ἐπ' ἐμὲ ἡ ψυχή μου ἔχουσιν δέ με ἡμέραι ὀδυνῶν 17 νυκτὶ δέ μου τὰ ὀστᾶ τὰ δὲ νεῦρά μου 18 ἐν πολλῇ ἰσχύι μου τῆς στολῆς ὥσπερ τὸ περιστόμιον τοῦ χιτῶνός μου με 19 ἥγησαι δέ με ἴσα πηλῷ ἐν γῇ καὶ σποδῷ μου ἡ μερίς 20 κέκραγα δὲ πρὸς σὲ καὶ οὐκ μου ἔστησαν καὶ με 21 δέ μοι ἀνελεημόνως χειρὶ κραταιᾷ με ἐμαστίγωσας 22 ἔταξας δέ με ἐν ὀδύναις καὶ με ἀπὸ σωτηρίας 23 οἶδα γὰρ ὅτι θάνατός με οἰκία γὰρ παντὶ θνητῷ γῆ 24 εἰ γὰρ ὄφελον δυναίμην ἐμαυτὸν χειρώσασθαι ἢ δεηθείς γε ἑτέρου καὶ ποιήσει μοι τοῦτο 25 ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτῳ ἔκλαυσα ἐστέναξα δὲ ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαις 26 ἐγὼ δὲ ἀγαθοῖς ἰδοὺ μοι μᾶλλον ἡμέραι κακῶν 27 ἡ κοιλία μου καὶ οὐ σιωπήσεται με ἡμέραι πτωχείας 28 στένων πεπόρευμαι ἄνευ φιμοῦ ἕστηκα δὲ ἐν ἐκκλησίᾳ κεκραγώς 29 ἀδελφὸς γέγονα σειρήνων ἑταῖρος δὲ στρουθῶν 30 τὸ δὲ δέρμα μου ἐσκότωται μεγάλως τὰ δὲ ὀστᾶ μου ἀπὸ καύματος 31 δὲ εἰς πάθος μου ἡ κιθάρα ὁ δὲ ψαλμός μου εἰς κλαυθμὸν ἐμοί