1 διὰ τί δὲ κύριον ἔλαθον ὧραι 2 ἀσεβεῖς δὲ ὅριον ποίμνιον σὺν ποιμένι ἁρπάσαντες 3 ὑποζύγιον ὀρφανῶν καὶ βοῦν χήρας ἠνεχύρασαν 4 ἀδυνάτους ἐξ ὁδοῦ δικαίας ὁμοθυμαδὸν ἐκρύβησαν πραεῖς γῆς 5 δὲ ὥσπερ ὄνοι ἐν ἀγρῷ ὑπὲρ ἐμοῦ τὴν ἑαυτῶν πρᾶξιν ἡδύνθη αὐτῷ ἄρτος εἰς νεωτέρους 6 ἀγρὸν πρὸ ὥρας οὐκ αὐτῶν ὄντα ἐθέρισαν ἀδύνατοι δὲ ἀμπελῶνας ἀσεβῶν ἀμισθὶ καὶ ἀσιτὶ ἠργάσαντο 7 γυμνοὺς πολλοὺς ἐκοίμισαν ἄνευ ἱματίων ἀμφίασιν δὲ ψυχῆς αὐτῶν 8 ἀπὸ ψεκάδων ὀρέων ὑγραίνονται παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺς σκέπην πέτραν 9 ἥρπασαν ὀρφανὸν ἀπὸ μαστοῦ δὲ ἐταπείνωσαν 10 γυμνοὺς δὲ ἐκοίμισαν ἀδίκως πεινώντων δὲ τὸν ψωμὸν 11 ἐν στενοῖς ἀδίκως ἐνήδρευσαν ὁδὸν δὲ δικαίαν οὐκ ᾔδεισαν 12 οἳ ἐκ πόλεως καὶ οἴκων ἰδίων ψυχὴ δὲ νηπίων ἐστέναξεν μέγα αὐτὸς δὲ διὰ τί τούτων ἐπισκοπὴν οὐ πεποίηται 13 ἐπὶ γῆς ὄντων αὐτῶν καὶ οὐκ ὁδὸν δὲ δικαιοσύνης οὐκ ᾔδεισαν οὐδὲ ἀτραποὺς αὐτῆς ἐπορεύθησαν 14 γνοὺς δὲ αὐτῶν τὰ ἔργα αὐτοὺς εἰς σκότος καὶ νυκτὸς ἔσται ὡς κλέπτης 15 καὶ ὀφθαλμὸς μοιχοῦ ἐφύλαξεν σκότος λέγων οὐ με ὀφθαλμός καὶ ἀποκρυβὴν προσώπου ἔθετο 16 ἐν σκότει οἰκίας ἡμέρας ἐσφράγισαν ἑαυτούς οὐκ φῶς 17 ὅτι ὁμοθυμαδὸν τὸ πρωὶ αὐτοῖς σκιὰ θανάτου ὅτι ταραχὰς σκιᾶς θανάτου 18 ἐλαφρός ἐστιν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατος ἡ μερὶς αὐτῶν ἐπὶ γῆς 19 δὲ τὰ φυτὰ αὐτῶν ἐπὶ γῆς ξηρά ἀγκαλίδα γὰρ ὀρφανῶν ἥρπασαν 20 εἶτ' αὐτοῦ ἡ ἁμαρτία ὥσπερ δὲ ὁμίχλη δρόσου ἀφανὴς ἐγένετο δὲ αὐτῷ ἃ ἔπραξεν δὲ πᾶς ἄδικος ἴσα ξύλῳ ἀνιάτῳ 21 στεῖραν γὰρ οὐκ εὖ ἐποίησεν καὶ γύναιον οὐκ ἠλέησεν 22 θυμῷ δὲ ἀδυνάτους τοιγαροῦν οὐ μὴ πιστεύσῃ κατὰ τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς 23 μαλακισθεὶς μὴ ἐλπιζέτω ὑγιασθῆναι ἀλλὰ πεσεῖται νόσῳ 24 πολλοὺς γὰρ ἐκάκωσεν τὸ ὕψωμα αὐτοῦ ἐμαράνθη δὲ ὥσπερ μολόχη ἐν καύματι ἢ ὥσπερ στάχυς ἀπὸ καλάμης αὐτόματος 25 εἰ δὲ μή τίς ἐστιν ὁ φάμενος ψευδῆ με λέγειν καὶ θήσει εἰς οὐδὲν τὰ ῤήματά μου