1 δὲ Ιωβ λέγει 2 καὶ δὴ οἶδα ὅτι ἐκ χειρός μου ἡ ἔλεγξίς ἐστιν καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ βαρεῖα γέγονεν ἐπ' ἐμῷ στεναγμῷ 3 τίς δ' ἄρα γνοίη ὅτι εὕροιμι αὐτὸν καὶ ἔλθοιμι εἰς τέλος 4 εἴποιμι δὲ ἐμαυτοῦ κρίμα τὸ δὲ στόμα μου ἐλέγχων 5 γνῴην δὲ ῤήματα ἅ μοι ἐρεῖ αἰσθοίμην δὲ τίνα μοι 6 καὶ εἰ ἐν πολλῇ ἰσχύι μοι εἶτα ἐν ἀπειλῇ μοι οὐ χρήσεται 7 ἀλήθεια γὰρ καὶ ἔλεγχος παρ' αὐτοῦ δὲ εἰς τέλος τὸ κρίμα μου 8 εἰς γὰρ πρῶτα πορεύσομαι καὶ οὐκέτι εἰμί τὰ δὲ ἐπ' ἐσχάτοις τί οἶδα 9 ἀριστερὰ ποιήσαντος αὐτοῦ καὶ οὐ δεξιά καὶ οὐκ ὄψομαι 10 οἶδεν γὰρ ἤδη ὁδόν μου δέ με ὥσπερ τὸ χρυσίον 11 δὲ ἐν ἐντάλμασιν αὐτοῦ ὁδοὺς γὰρ αὐτοῦ ἐφύλαξα καὶ οὐ μὴ 12 ἀπὸ ἐνταλμάτων αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἐν δὲ κόλπῳ μου ἔκρυψα ῤήματα αὐτοῦ 13 εἰ δὲ καὶ αὐτὸς ἔκρινεν οὕτως τίς ἐστιν ὁ αὐτῷ ὃ γὰρ αὐτὸς ἠθέλησεν καὶ ἐποίησεν 15 διὰ τοῦτο ἐπ' αὐτῷ ἐσπούδακα νουθετούμενος δὲ ἐφρόντισα αὐτοῦ 15a ἐπὶ τούτῳ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ πτοηθήσομαι ἐξ αὐτοῦ 16 κύριος δὲ ἐμαλάκυνεν τὴν καρδίαν μου ὁ δὲ παντοκράτωρ ἐσπούδασέν με 17 οὐ γὰρ ᾔδειν ὅτι μοι σκότος πρὸ προσώπου δέ μου ἐκάλυψεν γνόφος