1 δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει 2 πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην 3 τί γὰρ μέλει τῷ κυρίῳ ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις ἄμεμπτος ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώσῃς τὴν ὁδόν σου 4 ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ σοι εἰς κρίσιν 5 πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι 6 ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενῆς ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν 7 οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν 8 ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον ᾤκισας δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς 9 χήρας δὲ κενάς ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας 10 τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος 11 τὸ φῶς σοι σκότος κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν 12 μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν 13 καὶ εἶπας τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ 14 νέφη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ 15 μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι 16 οἳ ἄωροι ποταμὸς οἱ θεμέλιοι αὐτῶν 17 οἱ λέγοντες κύριος τί ποιήσει ἡμῖν ἢ τί ἡμῖν ὁ παντοκράτωρ 18 ὃς δὲ τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀγαθῶν βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ' αὐτοῦ 19 ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν 20 εἰ μὴ ἡ ὑπόστασις αὐτῶν καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν πῦρ 21 γενοῦ δὴ σκληρός ἐὰν εἶτ' ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς 22 δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ τὰ ῤήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου 23 ἐὰν δὲ καὶ ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον 24 θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ καὶ ὡς πέτρᾳ χειμάρρους Ωφιρ 25 ἔσται οὖν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρῶν καθαρὸν δὲ σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον 26 εἶτα παρρησιασθήσῃ ἔναντι κυρίου εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶς 27 εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν σου δώσει δέ σοι τὰς εὐχάς 28 δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται φέγγος 29 ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν καὶ ἐρεῖς ὑπερηφανεύσατο καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει 30 ῤύσεται ἀθῷον καὶ ἐν καθαραῖς χερσίν σου