1 δὲ Ιωβ λέγει 2 εἶτα ὑμεῖς ἐστε ἄνθρωποι ἦ μεθ' ὑμῶν τελευτήσει σοφία 3 κἀμοὶ μὲν καρδία καθ' ὑμᾶς ἐστιν 4 δίκαιος γὰρ ἀνὴρ καὶ ἄμεμπτος ἐγενήθη εἰς χλεύασμα 5 εἰς χρόνον γὰρ τακτὸν ἡτοίμαστο πεσεῖν ὑπὸ ἄλλους οἴκους τε αὐτοῦ ὑπὸ ἀνόμων 6 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μηδεὶς πεποιθέτω πονηρὸς ὢν ἀθῷος ἔσεσθαι ὅσοι τὸν κύριον ὡς οὐχὶ καὶ ἔτασις αὐτῶν ἔσται 7 ἀλλὰ δὴ τετράποδα ἐάν σοι εἴπωσιν πετεινὰ δὲ οὐρανοῦ ἐάν σοι 8 δὲ γῇ ἐάν σοι φράσῃ καὶ σοι οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης 9 τίς οὐκ ἔγνω ἐν πᾶσι τούτοις ὅτι χεὶρ κυρίου ἐποίησεν ταῦτα 10 εἰ μὴ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ψυχὴ πάντων τῶν ζώντων καὶ πνεῦμα παντὸς ἀνθρώπου 11 οὖς μὲν γὰρ ῤήματα λάρυγξ δὲ σῖτα γεύεται 12 ἐν πολλῷ χρόνῳ σοφία ἐν δὲ πολλῷ βίῳ ἐπιστήμη 13 παρ' αὐτῷ σοφία καὶ δύναμις αὐτῷ βουλὴ καὶ σύνεσις 14 ἐὰν τίς οἰκοδομήσει ἐὰν κλείσῃ κατὰ ἀνθρώπων τίς 15 ἐὰν κωλύσῃ τὸ ὥδωρ ξηρανεῖ τὴν γῆν ἐὰν δὲ αὐτὴν 16 παρ' αὐτῷ κράτος καὶ ἰσχύς αὐτῷ ἐπιστήμη καὶ σύνεσις 17 βουλευτὰς αἰχμαλώτους κριτὰς δὲ γῆς 18 καθιζάνων βασιλεῖς ἐπὶ θρόνους καὶ ζώνῃ ὀσφύας αὐτῶν 19 ἱερεῖς αἰχμαλώτους δυνάστας δὲ γῆς 20 χείλη πιστῶν σύνεσιν δὲ πρεσβυτέρων ἔγνω 21 ἀτιμίαν ἐπ' ἄρχοντας ταπεινοὺς δὲ ἰάσατο 22 βαθέα ἐκ σκότους δὲ εἰς φῶς σκιὰν θανάτου 23 πλανῶν ἔθνη καὶ αὐτά ἔθνη καὶ αὐτά 24 καρδίας ἀρχόντων γῆς ἐπλάνησεν δὲ αὐτοὺς ὁδῷ ᾗ οὐκ ᾔδεισαν 25 ψηλαφήσαισαν σκότος καὶ μὴ φῶς πλανηθείησαν δὲ ὥσπερ ὁ μεθύων