1 δὲ Σωφαρ ὁ Μιναῖος λέγει 2 ὁ τὰ πολλὰ λέγων καὶ ἢ καὶ ὁ εὔλαλος οἴεται εἶναι δίκαιος εὐλογημένος γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος 3 μὴ πολὺς ἐν ῤήμασιν γίνου οὐ γάρ ἐστιν ὁ σοι 4 μὴ γὰρ λέγε ὅτι καθαρός εἰμι τοῖς ἔργοις καὶ ἄμεμπτος ἐναντίον αὐτοῦ 5 ἀλλὰ πῶς ἂν ὁ κύριος λαλήσαι πρὸς σέ καὶ χείλη αὐτοῦ μετὰ σοῦ 6 εἶτα σοι δύναμιν σοφίας ὅτι διπλοῦς ἔσται τῶν κατὰ σέ καὶ τότε γνώσῃ ὅτι ἄξιά σοι ἀπὸ κυρίου ὧν ἡμάρτηκας 7 ἦ ἴχνος κυρίου εὑρήσεις ἢ εἰς τὰ ἔσχατα ἃ ἐποίησεν ὁ παντοκράτωρ 8 ὑψηλὸς ὁ οὐρανός καὶ τί ποιήσεις βαθύτερα δὲ τῶν ἐν ᾅδου τί οἶδας 9 ἢ μακρότερα μέτρου γῆς ἢ εὔρους θαλάσσης 10 ἐὰν δὲ τὰ πάντα τίς ἐρεῖ αὐτῷ τί ἐποίησας 11 αὐτὸς γὰρ οἶδεν ἔργα ἀνόμων ἰδὼν δὲ ἄτοπα οὐ 12 ἄνθρωπος δὲ ἄλλως νήχεται λόγοις βροτὸς δὲ γεννητὸς γυναικὸς ἴσα ὄνῳ ἐρημίτῃ 13 εἰ γὰρ σὺ καθαρὰν ἔθου τὴν καρδίαν σου δὲ χεῖρας πρὸς αὐτόν 14 εἰ ἄνομόν τί ἐστιν ἐν χερσίν σου πόρρω ποίησον αὐτὸ ἀπὸ σοῦ ἀδικία δὲ ἐν διαίτῃ σου μὴ αὐλισθήτω 15 οὕτως γὰρ σου τὸ πρόσωπον ὥσπερ ὕδωρ καθαρόν δὲ ῤύπον καὶ οὐ μὴ φοβηθῇς 16 καὶ τὸν κόπον ὥσπερ κῦμα καὶ οὐ πτοηθήσῃ 17 ἡ δὲ εὐχή σου ὥσπερ ἑωσφόρος ἐκ δὲ μεσημβρίας σοι ζωή 18 πεποιθώς τε ἔσῃ ὅτι ἔστιν σοι ἐλπίς ἐκ δὲ μερίμνης καὶ φροντίδος σοι εἰρήνη 19 ἡσυχάσεις γάρ καὶ οὐκ ἔσται ὁ πολεμῶν σε δὲ πολλοί σου δεηθήσονται 20 σωτηρία δὲ αὐτοὺς ἡ γὰρ ἐλπὶς αὐτῶν ἀπώλεια ὀφθαλμοὶ δὲ ἀσεβῶν τακήσονται