1 γέ τοι μετὰ τῶν συνέδρων ὁ τύραννος Ἀντίοχος ἐπί τινος ὑψηλοῦ τόπου καὶ τῶν στρατευμάτων αὐτῷ κυκλόθεν ἐνόπλων 2 τοῖς δορυφόροις ἕνα ἕκαστον Εβραῖον καὶ κρεῶν ὑείων καὶ εἰδωλοθύτων 3 εἰ δέ τινες μὴ θέλοιεν μιαροφαγῆσαι τούτους τροχισθέντας 4 πολλῶν δὲ εἷς πρῶτος ἐκ τῆς ἀγέλης ὀνόματι Ελεαζαρος τὸ γένος ἱερεύς τὴν ἐπιστήμην νομικὸς καὶ τὴν ἡλικίαν καὶ πολλοῖς τῶν περὶ τὸν τύραννον διὰ τὴν ἡλικίαν γνώριμος πλησίον αὐτοῦ 5 καὶ αὐτὸν ἰδὼν ὁ Ἀντίοχος ἔφη 6 ἐγὼ πρὶν ἄρξασθαι τῶν κατὰ σοῦ βασάνων ὦ πρεσβῦτα ἄν σοι ταῦτα ὅπως τῶν ὑείων σῴζοιο 7 αἰδοῦμαι γάρ σου τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πολιάν ἣν μετὰ τοσοῦτον ἔχων χρόνον οὔ μοι δοκεῖς φιλοσοφεῖν τῇ Ιουδαίων χρώμενος θρησκείᾳ 8 διὰ τί γὰρ τῆς φύσεως κεχαρισμένης καλλίστην τὴν τοῦδε τοῦ ζῴου σαρκοφαγίαν βδελύττῃ 9 καὶ γὰρ ἀνόητον τοῦτο τὸ μὴ τῶν χωρὶς ὀνείδους ἡδέων καὶ ἄδικον τὰς τῆς φύσεως χάριτας 10 σὺ δέ μοι καὶ ἀνοητότερον ποιήσειν δοκεῖς εἰ κενοδοξῶν περὶ τὸ ἀληθὲς ἔτι κἀμοῦ ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ τιμωρίᾳ 11 οὐκ ἀπὸ τῆς φλυάρου φιλοσοφίας ὑμῶν καὶ τῶν λογισμῶν σου τὸν λῆρον καὶ ἄξιον τῆς ἡλικίας νοῦν φιλοσοφήσεις τὴν τοῦ ἀλήθειαν 12 καὶ μου τὴν φιλάνθρωπον παρηγορίαν οἰκτιρήσεις τὸ σεαυτοῦ γῆρας 13 καὶ γὰρ ὡς εἰ καί τίς ἐστιν τῆσδε τῆς θρησκείας ὑμῶν ἐποπτικὴ δύναμις συγγνωμονήσειεν ἄν σοι ἐπὶ πάσῃ δι' ἀνάγκην παρανομίᾳ γινομένῃ 14 τοῦτον τὸν τρόπον ἐπὶ τὴν ἔκθεσμον σαρκοφαγίαν τοῦ τυράννου λόγον ᾔτησεν ὁ Ελεαζαρος 15 καὶ λαβὼν τοῦ λέγειν ἐξουσίαν ἤρξατο δημηγορεῖν οὕτως 16 ἡμεῖς Ἀντίοχε θείῳ πεπεισμένοι νόμῳ πολιτεύεσθαι οὐδεμίαν ἀνάγκην βιαιοτέραν εἶναι νομίζομεν τῆς πρὸς τὸν νόμον ἡμῶν εὐπειθείας 17 διὸ δὴ κατ' οὐδένα τρόπον ἀξιοῦμεν 18 καίτοι εἰ κατὰ ἀλήθειαν μὴ ἦν ὁ νόμος ἡμῶν ὡς θεῖος ἄλλως δὲ ἐνομίζομεν αὐτὸν εἶναι θεῖον οὐδὲ οὕτως ἦν ἡμῖν τὴν ἐπὶ τῇ εὐσεβείᾳ δόξαν ἀκυρῶσαι 19 μὴ μικρὰν οὖν εἶναι νομίσῃς ταύτην εἰ μιαροφαγήσαιμεν ἁμαρτίαν 20 τὸ γὰρ ἐπὶ μικροῖς καὶ μεγάλοις ἰσοδύναμόν ἐστιν 21 δι' ἑκατέρου γὰρ ὡς ὁμοίως ὁ νόμος 22 χλευάζεις δὲ ἡμῶν τὴν φιλοσοφίαν ὥσπερ οὐ μετὰ εὐλογιστίας ἐν αὐτῇ βιούντων 23 σωφροσύνην τε γὰρ ἡμᾶς ὥστε πασῶν τῶν ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμιῶν κρατεῖν καὶ ἀνδρείαν ὥστε πάντα πόνον ἑκουσίως 24 καὶ δικαιοσύνην παιδεύει ὥστε διὰ πάντων τῶν ἠθῶν ἰσονομεῖν καὶ εὐσέβειαν ὥστε μόνον τὸν ὄντα θεὸν σέβειν μεγαλοπρεπῶς 25 διὸ οὐ μιαροφαγοῦμεν πιστεύοντες γὰρ θεοῦ τὸν νόμον οἴδαμεν ὅτι κατὰ φύσιν ἡμῖν νομοθετῶν ὁ τοῦ κόσμου κτίστης 26 τὰ μὲν οἰκειωθησόμενα ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐσθίειν τὰ δὲ ἐκώλυσεν σαρκοφαγεῖν 27 τυραννικὸν δὲ οὐ μόνον ἡμᾶς ἀλλὰ καὶ ἐσθίειν ὅπως τῇ ἐχθίστῃ ἡμῶν μιαροφαγίᾳ ταύτῃ 28 ἀλλ' οὐ γελάσεις κατ' ἐμοῦ τοῦτον τὸν γέλωτα 29 οὔτε τοὺς ἱεροὺς τῶν προγόνων περὶ τοῦ φυλάξαι τὸν νόμον ὅρκους οὐ 30 οὐδ' ἂν μου τὰ ὄμματα καὶ τὰ σπλάγχνα μου τήξειας 31 οὐχ οὕτως εἰμὶ γέρων ἐγὼ καὶ ἄνανδρος ὥστε μοι διὰ τὴν εὐσέβειαν μὴ νεάζειν τὸν λογισμόν 32 πρὸς ταῦτα τροχοὺς εὐτρέπιζε καὶ τὸ πῦρ σφοδρότερον 33 οὐχ οὕτως οἰκτίρομαι τὸ ἐμαυτοῦ γῆρας ὥστε δι' ἐμαυτοῦ τὸν πάτριον νόμον 34 οὐ ψεύσομαί σε παιδευτὰ νόμε οὐδὲ σε φίλη ἐγκράτεια 35 οὐδὲ σε φιλόσοφε λόγε οὐδὲ σε ἱερωσύνη τιμία καὶ νομοθεσίας ἐπιστήμη 36 οὐδὲ μιανεῖς μου τὸ σεμνὸν γήρως στόμα οὐδὲ νομίμου βίου ἡλικίαν 37 ἁγνόν με οἱ πατέρες μὴ φοβηθέντα σου τὰς μέχρι θανάτου ἀνάγκας 38 ἀσεβῶν μὲν γὰρ τυραννήσεις τῶν δὲ ἐμῶν ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας λογισμῶν οὔτε λόγοις δεσπόσεις οὔτε δι' ἔργων