92
εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ προσαββάτου ὅτε γῆ αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυιδ κύριος ἐβασίλευσεν εὐπρέπειαν κύριος δύναμιν καὶ καὶ γὰρ ἐστερέωσεν τὴν οἰκουμένην ἥτις οὐ σαλευθήσεται ἕτοιμος θρόνος σου ἀπὸ τότε ἀπὸ τοῦ αἰῶνος σὺ εἶ οἱ ποταμοί κύριε οἱ ποταμοὶ φωνὰς αὐτῶν ἀπὸ φωνῶν ὑδάτων πολλῶν θαυμαστοὶ οἱ μετεωρισμοὶ τῆς θαλάσσης θαυμαστὸς ἐν ὑψηλοῖς κύριος τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα κύριε εἰς μακρότητα ἡμερῶν