60
εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις τῷ Δαυιδ θεός τῆς δεήσεώς μου τῇ προσευχῇ μου ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ἐκέκραξα ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὴν καρδίαν μου ἐν πέτρᾳ ὕψωσάς με ὡδήγησάς με ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου πύργος ἰσχύος ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰς τοὺς αἰῶνας σκεπασθήσομαι ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου διάψαλμα ὅτι σύ θεός τῶν εὐχῶν μου ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου ἡμέρας ἐφ' ἡμέρας βασιλέως ἔτη αὐτοῦ ἕως ἡμέρας γενεᾶς καὶ γενεᾶς εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἔλεος καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίς οὕτως ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος τοῦ με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας