1 ψαλμὸς τῷ Δαυιδ κρῖνόν με ὁ θεός καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνους οὐχ ὁσίου ἀπὸ ἀνθρώπου ἀδίκου καὶ δολίου ῤῦσαί με 2 ὅτι σὺ εἶ ὁ θεός κραταίωμά μου ἵνα τί με καὶ ἵνα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ τὸν ἐχθρόν μου 3 τὸ φῶς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου αὐτά με ὡδήγησαν καὶ ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καὶ εἰς τὰ σκηνώματά σου 4 καὶ πρὸς τὸ θυσιαστήριον τοῦ θεοῦ πρὸς τὸν θεὸν τὸν εὐφραίνοντα τὴν νεότητά μου σοι ἐν κιθάρᾳ ὁ θεὸς ὁ θεός μου 5 ἵνα τί περίλυπος εἶ ψυχή καὶ ἵνα τί με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι αὐτῷ σωτήριον τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου