1 εἰς τὸ τέλος εἰς σύνεσιν τοῖς υἱοῖς Κορε 2 ὃν τρόπον ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων οὕτως ἡ ψυχή μου πρὸς σέ ὁ θεός 3 ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν τὸν ζῶντα πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ 4 ἐγενήθη μοι τὰ δάκρυά μου ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ' ἑκάστην ἡμέραν ποῦ ἐστιν ὁ θεός σου 5 ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐπ' ἐμὲ τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς ἕως τοῦ οἴκου τοῦ θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ ἐξομολογήσεως ἤχου ἑορτάζοντος 6 ἵνα τί περίλυπος εἶ ψυχή καὶ ἵνα τί με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι αὐτῷ σωτήριον τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου 7 πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆς Ιορδάνου καὶ Ερμωνιιμ ἀπὸ ὄρους μικροῦ 8 ἄβυσσος ἄβυσσον εἰς φωνὴν τῶν καταρρακτῶν σου πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ' ἐμὲ 9 ἡμέρας κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ νυκτὸς ᾠδὴ παρ' ἐμοί προσευχὴ τῷ θεῷ τῆς ζωῆς μου 10 ἐρῶ τῷ θεῷ ἀντιλήμπτωρ μου εἶ διὰ τί μου ἵνα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ τὸν ἐχθρόν μου 11 ἐν τῷ τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδισάν με οἱ θλίβοντές με ἐν τῷ λέγειν αὐτούς μοι καθ' ἑκάστην ἡμέραν ποῦ ἐστιν ὁ θεός σου 12 ἵνα τί περίλυπος εἶ ψυχή καὶ ἵνα τί με ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν ὅτι αὐτῷ ἡ σωτηρία τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου