1 ψαλμὸς τῷ Δαυιδ κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει 2 εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως με 3 τὴν ψυχήν μου ὡδήγησέν με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ 4 ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου οὐ φοβηθήσομαι κακά ὅτι σὺ μετ' ἐμοῦ εἶ ἡ ῤάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου αὐταί με 5 ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον ὡς κράτιστον 6 καὶ τὸ ἔλεός σου με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου καὶ τὸ με ἐν οἴκῳ κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν