140
1 ψαλμὸς τῷ Δαυιδ κύριε ἐκέκραξα πρὸς σέ μου τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ
2 ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή
3 θοῦ κύριε φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου
4 μὴ τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας τοῦ προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις ἀνομίαν καὶ οὐ μὴ μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν
5 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν
6 ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν ἀκούσονται τὰ ῤήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν
7 ὡσεὶ πάχος γῆς ἐπὶ τῆς γῆς τὰ ὀστᾶ ἡμῶν παρὰ τὸν ᾅδην
8 ὅτι πρὸς σέ κύριε κύριε οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ σὲ ἤλπισα μὴ τὴν ψυχήν μου
9 φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος ἧς μοι καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν
10 πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτοῦ ἁμαρτωλοί κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως οὗ ἂν