129
ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σε κύριε κύριε τῆς φωνῆς μου γενηθήτω τὰ ὦτά σου εἰς τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου ἐὰν ἀνομίας κύριε κύριε τίς ὅτι παρὰ σοὶ ἱλασμός ἐστιν ἕνεκεν τοῦ νόμου σου σε κύριε ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου ἤλπισεν ψυχή μου ἐπὶ τὸν κύριον ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός ἀπὸ φυλακῆς πρωίας ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον ὅτι παρὰ τῷ κυρίῳ τὸ ἔλεος καὶ πολλὴ παρ' αὐτῷ λύτρωσις καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ισραηλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ