1 Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı,
Güvenilir insanlar yok oldu.
2 Herkes birbirine yalan söylüyor,
Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.
3 Sustursun RAB dalkavukların ağzını,
Büyüklenen dilleri.
4 Onlar ki, ‹‹Dilimizle kazanırız,
Dudaklarımız emrimizde,
Kim bize efendilik edebilir?›› derler.
5 ‹‹Şimdi kalkacağım›› diyor RAB,
‹‹Çünkü mazlumlar eziliyor,
Yoksullar inliyor,
Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.››
6 RABbin sözleri pak sözlerdir;
Toprak ocakta eritilmiş,
Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.
7 Sen onları koru, ya RAB,
Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!
8 İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce,
Kötüler her yanda dolaşır oldu.