1 ‹‹Doğruluğun ardından giden,
RABbe yönelen sizler, beni dinleyin:
Yontulduğunuz kayaya,
Çıkarıldığınız taş ocağına bakın.
2 Atanız İbrahime, sizi doğuran Saraya bakın.
Çağırdığımda tek kişiydi İbrahim,
Ama ben onu kutsayıp çoğalttım.››
3 RAB Siyonu ve bütün yıkıntılarını avutacak.
Siyon çölünü Adene, bozkırı RABbin bahçesine döndürecek.
Orada coşku, sevinç,
Şükran ve ezgi olacak.
4 ‹‹Beni dinle, ey halkım,
Bana kulak ver, ey ulusum!
Yasa benden çıkacak,
Halklara ışık olarak adaletimi yerleştireceğim.
5 Zaferim yaklaştı,
Kurtarışım ortaya çıktı.
Halkları gücümle yöneteceğim.
Kıyı halkları bana umut bağladı,
Umutla gücümü bekliyorlar.
6 Başınızı kaldırıp göklere bakın,
Aşağıya, yeryüzüne bakın.
Çünkü bu gökler duman gibi dağılacak,
Giysi gibi eskiyecek yeryüzü;
Üzerinde yaşayanlar sinek gibi ölecek.
Ama benim kurtarışım sonsuz olacak,
Ardı kesilmeyecek zaferimin.
7 ‹‹Ey sizler, doğru olanı bilenler,
Yasamı yüreğinde taşıyan halk, dinleyin beni!
İnsanların aşağılamalarından korkmayın,
Yılmayın sövgülerinden.
8 Güvenin yediği giysi gibi,
Kurtçuğun yediği yapağı gibi yitecekler.
Oysa zaferim sonsuza dek kalacak,
Kurtarışım kuşaklar boyu sürecek.››
9 Uyan, ey RABbin gücü, uyan, kudreti kuşan!
Eski günlerde, önceki kuşaklar döneminde olduğu gibi uyan!
Rahavı parçalayan,
Deniz canavarının bedenini deşen sen değil miydin?
10 Denizi, engin suların derinliklerini kurutan,
Kurtulanların geçmesi için
Denizin derinliklerini yola çeviren sen değil miydin?
11 RABbin kurtardıkları dönecek,
Sevinçle haykırarak Siyona varacaklar.
Yüzlerinde sonsuz sevinç olacak.
Onların olacak coşku ve sevinç,
Üzüntü ve inilti kaçacak.
12 RAB diyor ki,
‹‹Sizi avutan benim, evet benim.
Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan,
Ottan farksız insanoğlundan korkarsınız?
13 Sizi yaratan, gökleri geren,
Dünyanın temellerini atan RABbi
Nasıl olur da unutursunuz?
Sizi yok etmeye hazırlanan zalimin öfkesinden
Neden gün boyu yılıp duruyorsunuz?
Hani nerede zalimin gazabı?
14 Zincire vurulmuş tutsaklar
Çok yakında özgürlüğe kavuşacak.
Ölüm çukuruna inmeyecek,
Aç kalmayacaklar.
15 Tanrınız RAB benim.
Dalgalar gürlesin diye denizi çalkalayan benim.››
Onun adı Her Şeye Egemen RABdir!
16 ‹‹Sözlerimi ağzına koydum,
Seni elimin gölgesiyle örttüm;
Gökleri yerleştirmen,
Yeryüzünün temellerini atman
Ve Siyona, ‹Halkım sensin› demen için...››
17 Uyan, ey Yeruşalim, uyan, kalk ayağa!
Sen ki, RABbin gazap kâsesini Onun elinden içtin.
Tamamını içtin sersemleten kâsenin.
18 Doğurduğun bunca oğuldan sana yol gösteren yok,
Elinden tutan da yok büyüttüğün bunca oğuldan.
19 Başına çifte felaket geldi, kim başsağlığı dileyecek?
Yıkım ve kırım, kıtlık ve kılıç.
Nasıl avutayım seni?
20 Oğulların baygın, ağa düşmüş ahular gibi
Her sokak başında yatıyor.
RABbin öfkesine de
Tanrının azarlayışına da doymuşlar.
21 Bu nedenle, ey ezilmiş Yeruşalim,
Şarapsız sarhoş olmuş halk, şunu dinle!
22 Egemenin RAB, kendi halkını savunan Tanrın diyor ki,
‹‹Seni sersemleten kâseyi, gazabımın kâsesini
Elinden aldım.
Bir daha asla içmeyeceksin ondan.
23 Onu sana eziyet edenlerin eline vereceğim;
Onlar ki sana, ‹Yere yat da
Üzerinden geçelim› dediklerinde,
Sırtını toprak, yol ettin.››