1 καὶ ἐγένετο ὡς ἐπαύσατο βοῶσα πρὸς τὸν θεὸν Ισραηλ καὶ πάντα τὰ ῤήματα ταῦτα 2 καὶ ἀπὸ τῆς πτώσεως καὶ ἐκάλεσεν τὴν ἅβραν αὐτῆς καὶ εἰς τὸν οἶκον ἐν ᾧ ἐν αὐτῷ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν σαββάτων καὶ ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῆς 3 καὶ τὸν σάκκον ὃν καὶ τὰ ἱμάτια τῆς χηρεύσεως αὐτῆς καὶ τὸ σῶμα ὕδατι καὶ ἐχρίσατο μύρῳ παχεῖ καὶ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς αὐτῆς καὶ μίτραν ἐπ' αὐτῆς καὶ τὰ ἱμάτια τῆς εὐφροσύνης αὐτῆς ἐν οἷς ἐστολίζετο ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ζωῆς τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς Μανασση 4 καὶ ἔλαβεν σανδάλια εἰς τοὺς πόδας αὐτῆς καὶ τοὺς χλιδῶνας καὶ τὰ ψέλια καὶ τοὺς δακτυλίους καὶ τὰ ἐνώτια καὶ πάντα τὸν κόσμον αὐτῆς καὶ ἐκαλλωπίσατο σφόδρα εἰς ἀπάτησιν ὀφθαλμῶν ἀνδρῶν ὅσοι ἂν ἴδωσιν αὐτήν 5 καὶ ἔδωκεν τῇ ἅβρᾳ αὐτῆς ἀσκοπυτίνην οἴνου καὶ καψάκην ἐλαίου καὶ πήραν ἐπλήρωσεν ἀλφίτων καὶ παλάθης καὶ ἄρτων καθαρῶν καὶ πάντα τὰ ἀγγεῖα αὐτῆς καὶ αὐτῇ 6 καὶ ἐπὶ τὴν πύλην τῆς πόλεως Βαιτυλουα καὶ εὕροσαν ἐπ' αὐτῇ Οζιαν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς πόλεως Χαβριν καὶ Χαρμιν 7 ὡς δὲ εἶδον αὐτὴν καὶ ἦν ἠλλοιωμένον τὸ πρόσωπον αὐτῆς καὶ τὴν στολὴν αὐτῆς καὶ ἐθαύμασαν ἐπὶ τῷ κάλλει αὐτῆς ἐπὶ πολὺ σφόδρα καὶ εἶπαν αὐτῇ 8 ὁ θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν δῴη σε εἰς χάριν καὶ τελειώσαι τὰ ἐπιτηδεύματά σου εἰς γαυρίαμα υἱῶν Ισραηλ καὶ ὕψωμα Ιερουσαλημ 9 καὶ τῷ θεῷ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς μοι τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ εἰς τελείωσιν τῶν λόγων ὧν ἐλαλήσατε μετ' ἐμοῦ καὶ τοῖς νεανίσκοις αὐτῇ καθότι ἐλάλησεν 10 καὶ ἐποίησαν οὕτως καὶ Ιουδιθ αὐτὴ καὶ ἡ παιδίσκη αὐτῆς μετ' αὐτῆς δὲ αὐτὴν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως ἕως οὗ τὸ ὄρος ἕως τὸν αὐλῶνα καὶ οὐκέτι ἐθεώρουν αὐτήν 11 καὶ ἐπορεύοντο ἐν τῷ αὐλῶνι εἰς εὐθεῖαν καὶ αὐτῇ προφυλακὴ τῶν Ἀσσυρίων 12 καὶ αὐτὴν καὶ τίνων εἶ καὶ πόθεν ἔρχῃ καὶ ποῦ πορεύῃ καὶ εἶπεν θυγάτηρ εἰμὶ τῶν Εβραίων καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν ὅτι μέλλουσιν δίδοσθαι ὑμῖν εἰς κατάβρωμα 13 κἀγὼ ἔρχομαι εἰς τὸ πρόσωπον Ολοφέρνου ἀρχιστρατήγου δυνάμεως ὑμῶν τοῦ ῤήματα ἀληθείας καὶ δείξω πρὸ προσώπου αὐτοῦ ὁδὸν καθ' ἣν πορεύσεται καὶ κυριεύσει πάσης τῆς ὀρεινῆς καὶ οὐ τῶν ἀνδρῶν αὐτοῦ σὰρξ μία οὐδὲ πνεῦμα ζωῆς 14 ὡς δὲ ἤκουσαν οἱ ἄνδρες τὰ ῤήματα αὐτῆς καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς καὶ ἦν ἐναντίον αὐτῶν θαυμάσιον τῷ κάλλει σφόδρα καὶ εἶπαν πρὸς αὐτήν 15 σέσωκας τὴν ψυχήν σου σπεύσασα εἰς πρόσωπον τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ νῦν ἐπὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ καὶ ἀφ' ἡμῶν σε ἕως σε εἰς χεῖρας αὐτοῦ 16 ἐὰν δὲ στῇς ἐναντίον αὐτοῦ μὴ φοβηθῇς τῇ καρδίᾳ σου ἀλλὰ κατὰ τὰ ῤήματά σου καὶ εὖ σε ποιήσει 17 καὶ ἐξ αὐτῶν ἄνδρας ἑκατὸν καὶ αὐτῇ καὶ τῇ ἅβρᾳ αὐτῆς καὶ ἤγαγον αὐτὰς ἐπὶ τὴν σκηνὴν Ολοφέρνου 18 καὶ ἐγένετο συνδρομὴ ἐν πάσῃ τῇ παρεμβολῇ γὰρ εἰς τὰ σκηνώματα ἡ παρουσία αὐτῆς καὶ ἐλθόντες ἐκύκλουν αὐτήν ὡς εἱστήκει ἔξω τῆς σκηνῆς Ολοφέρνου ἕως αὐτῷ περὶ αὐτῆς 19 καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τῷ κάλλει αὐτῆς καὶ ἐθαύμαζον τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἀπ' αὐτῆς καὶ εἶπεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ τίς τοῦ λαοῦ τούτου ὃς ἔχει ἐν ἑαυτῷ γυναῖκας τοιαύτας ὅτι οὐ καλόν ἐστιν ἐξ αὐτῶν ἄνδρα ἕνα οἳ δυνήσονται πᾶσαν τὴν γῆν 20 καὶ οἱ Ολοφέρνῃ καὶ πάντες οἱ θεράποντες αὐτοῦ καὶ αὐτὴν εἰς τὴν σκηνήν 21 καὶ ἦν Ολοφέρνης ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ ἐν τῷ κωνωπίῳ ὃ ἦν ἐκ πορφύρας καὶ χρυσίου καὶ σμαράγδου καὶ λίθων πολυτελῶν 22 καὶ αὐτῷ περὶ αὐτῆς καὶ εἰς τὸ προσκήνιον καὶ λαμπάδες ἀργυραῖ αὐτοῦ 23 ὡς δὲ ἦλθεν κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ Ιουδιθ καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ ἐθαύμασαν πάντες ἐπὶ τῷ κάλλει τοῦ προσώπου αὐτῆς καὶ πεσοῦσα ἐπὶ πρόσωπον αὐτῷ καὶ ἤγειραν αὐτὴν οἱ δοῦλοι αὐτοῦ