1 λόγος κυρίου ὃς ἐγενήθη πρὸς Ιωηλ τὸν τοῦ Βαθουηλ 2 ἀκούσατε δὴ ταῦτα οἱ πρεσβύτεροι καὶ ἐνωτίσασθε πάντες οἱ τὴν γῆν εἰ γέγονεν τοιαῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἢ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ὑμῶν 3 ὑπὲρ αὐτῶν τοῖς τέκνοις ὑμῶν καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν εἰς γενεὰν ἑτέραν 4 τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης ἡ ἀκρίς καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς ἀκρίδος ὁ βροῦχος καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρούχου ἡ ἐρυσίβη 5 οἱ μεθύοντες ἐξ οἴνου αὐτῶν καὶ κλαύσατε θρηνήσατε πάντες οἱ πίνοντες οἶνον εἰς μέθην ὅτι ἐκ στόματος ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά 6 ὅτι ἔθνος ἐπὶ τὴν γῆν μου ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον οἱ ὀδόντες αὐτοῦ ὀδόντες λέοντος καὶ αἱ μύλαι αὐτοῦ σκύμνου 7 ἔθετο τὴν ἄμπελόν μου εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὰς συκᾶς μου εἰς συγκλασμόν ἐρευνῶν αὐτὴν καὶ ἔρριψεν ἐλεύκανεν κλήματα αὐτῆς 8 θρήνησον πρός με ὑπὲρ νύμφην σάκκον ἐπὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς τὸν παρθενικόν 9 θυσία καὶ σπονδὴ ἐξ οἴκου κυρίου πενθεῖτε οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ 10 ὅτι τεταλαιπώρηκεν τὰ πεδία πενθείτω ἡ γῆ ὅτι τεταλαιπώρηκεν σῖτος ἐξηράνθη οἶνος ὠλιγώθη ἔλαιον 11 ἐξηράνθησαν οἱ γεωργοί θρηνεῖτε κτήματα ὑπὲρ πυροῦ καὶ κριθῆς ὅτι τρυγητὸς ἐξ ἀγροῦ 12 ἡ ἄμπελος ἐξηράνθη καὶ αἱ συκαῖ ὠλιγώθησαν ῤόα καὶ φοῖνιξ καὶ μῆλον καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐξηράνθησαν ὅτι ᾔσχυναν χαρὰν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων 13 καὶ κόπτεσθε οἱ ἱερεῖς θρηνεῖτε οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ ὑπνώσατε ἐν σάκκοις λειτουργοῦντες θεῷ ὅτι ἐξ οἴκου θεοῦ ὑμῶν θυσία καὶ σπονδή 14 ἁγιάσατε νηστείαν κηρύξατε θεραπείαν πρεσβυτέρους πάντας γῆν εἰς οἶκον θεοῦ ὑμῶν καὶ κεκράξατε πρὸς κύριον ἐκτενῶς 15 οἴμμοι οἴμμοι οἴμμοι εἰς ἡμέραν ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα κυρίου καὶ ὡς ταλαιπωρία ἐκ ταλαιπωρίας ἥξει 16 κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν βρώματα ἐξ οἴκου θεοῦ ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά 17 ἐσκίρτησαν δαμάλεις ἐπὶ ταῖς φάτναις αὐτῶν θησαυροί ληνοί ὅτι ἐξηράνθη σῖτος 18 τί ἑαυτοῖς ἔκλαυσαν βουκόλια βοῶν ὅτι οὐχ νομὴ αὐτοῖς καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων 19 πρὸς σέ κύριε βοήσομαι ὅτι πῦρ τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου καὶ φλὸξ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ 20 καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου πρὸς σέ ὅτι ἐξηράνθησαν ἀφέσεις ὑδάτων καὶ πῦρ τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου