1 ὁ δὲ Φιλοπάτωρ παρὰ τῶν μαθὼν τὴν γενομένην τῶν ὑπ' αὐτοῦ κρατουμένων τόπων ἀφαίρεσιν ὑπὸ Ἀντιόχου ταῖς πάσαις δυνάμεσιν πεζικαῖς τε καὶ ἱππικαῖς καὶ τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην μέχρι τῶν κατὰ Ῥαφίαν τόπων ὅπου οἱ περὶ Ἀντίοχον 2 Θεόδοτος δέ τις τὴν ἐπιβουλὴν τῶν αὐτῷ ὅπλων Πτολεμαϊκῶν τὰ κράτιστα νύκτωρ ἐπὶ τὴν τοῦ Πτολεμαίου σκηνὴν ὡς μόνος κτεῖναι αὐτὸν καὶ ἐν τούτῳ τὸν πόλεμον 3 τοῦτον δὲ Δοσίθεος ὁ Δριμύλου λεγόμενος τὸ γένος Ιουδαῖος ὕστερον δὲ τὰ νόμιμα καὶ τῶν πατρίων δογμάτων ἄσημόν τινα ἐν τῇ σκηνῇ ὃν κομίσασθαι τὴν ἐκείνου κόλασιν 4 γενομένης δὲ καρτερᾶς μάχης καὶ τῶν πραγμάτων μᾶλλον ἐρρωμένων τῷ Ἀντιόχῳ ἱκανῶς ἡ Ἀρσινόη τὰς δυνάμεις μετὰ οἴκτου καὶ δακρύων τοὺς πλοκάμους λελυμένη βοηθεῖν ἑαυτοῖς τε καὶ τοῖς τέκνοις καὶ γυναιξὶν θαρραλέως δώσειν νικήσασιν ἑκάστῳ δύο μνᾶς χρυσίου 5 καὶ οὕτως τοὺς ἀντιπάλους ἐν χειρονομίαις πολλοὺς δὲ καὶ δοριαλώτους 6 δὲ τῆς ἐπιβουλῆς ἔκρινεν τὰς πλησίον πόλεις 7 ποιήσας δὲ τοῦτο καὶ τοῖς τεμένεσι δωρεὰς εὐθαρσεῖς τοὺς 8 τῶν δὲ Ιουδαίων πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τῆς γερουσίας καὶ τῶν πρεσβυτέρων τοὺς ἀσπασομένους αὐτὸν καὶ ξένια κομιοῦντας καὶ ἐπὶ τοῖς χαρισομένους μᾶλλον αὐτὸν ὡς τάχιστα πρὸς αὐτοὺς 9 δὲ εἰς Ιεροσόλυμα καὶ θύσας τῷ μεγίστῳ θεῷ καὶ χάριτας καὶ τῶν ἑξῆς τι τῷ τόπῳ ποιήσας καὶ δὴ εἰς τὸν τόπον καὶ τῇ σπουδαιότητι καὶ εὐπρεπείᾳ 10 θαυμάσας δὲ καὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ εὐταξίαν βουλεύσασθαι εἰς τὸν ναὸν 11 τῶν δὲ εἰπόντων μὴ γίνεσθαι τοῦτο διὰ τὸ μηδὲ τοῖς ἐκ τοῦ ἔθνους μηδὲ πᾶσιν τοῖς ἱερεῦσιν ἀλλ' ἢ μόνῳ τῷ πάντων ἀρχιερεῖ καὶ τούτῳ κατ' ἐνιαυτὸν ἅπαξ ὁ δὲ οὐδαμῶς ἐπείθετο 12 τοῦ τε νόμου οὐδ' ὧς ἑαυτὸν δεῖν λέγων καὶ εἰ ἐκεῖνοι ἐστέρηνται ταύτης τῆς τιμῆς ἐμὲ δὲ οὐ δεῖ 13 καὶ ἐπυνθάνετο διὰ τίνα αἰτίαν αὐτὸν εἰς πᾶν τέμενος οὐθεὶς ἐκώλυσεν τῶν 14 καί τις ἀπρονοήτως ἔφη κακῶς αὐτὸ τοῦτο τερατεύεσθαι 15 γενομένου δέ φησιν τούτου διά τινα αἰτίαν οὐχὶ πάντως καὶ θελόντων αὐτῶν καὶ μή 16 τῶν δὲ ἱερέων ἐν πάσαις ταῖς ἐσθήσεσιν καὶ δεομένων τοῦ μεγίστου θεοῦ βοηθεῖν τοῖς καὶ τὴν ὁρμὴν τοῦ κακῶς κραυγῆς τε μετὰ δακρύων τὸ ἱερὸν 17 οἱ κατὰ τὴν πόλιν ταραχθέντες ἄδηλον τιθέμενοι τὸ γινόμενον 18 αἵ τε κατάκλειστοι παρθένοι ἐν θαλάμοις σὺν ταῖς τεκούσαις καὶ κόνει τὰς κόμας πασάμεναι γόου τε καὶ στεναγμῶν τὰς πλατείας 19 αἱ δὲ καὶ προσαρτίως ἐσταλμέναι τοὺς πρὸς ἀπάντησιν παστοὺς καὶ τὴν ἁρμόζουσαν αἰδὼ δρόμον ἄτακτον ἐν τῇ πόλει 20 τὰ δὲ νεογνὰ τῶν τέκνων αἱ πρὸς τούτοις μητέρες καὶ τιθηνοὶ ἄλλως καὶ ἄλλως αἱ μὲν κατ' οἴκους αἱ δὲ κατὰ τὰς ἀγυιάς ἀνεπιστρέπτως εἰς τὸ πανυπέρτατον ἱερὸν ἠθροίζοντο 21 ποικίλη δὲ ἦν τῶν εἰς τοῦτο ἡ δέησις ἐπὶ τοῖς ἀνοσίως ὑπ' ἐκείνου 22 σύν τε τούτοις οἱ περὶ τῶν πολιτῶν θρασυνθέντες οὐκ ἠνείχοντο τέλεον αὐτοῦ καὶ τὸ τῆς προθέσεως 23 φωνήσαντες δὲ τὴν ὁρμὴν ἐπὶ τὰ ὅπλα ποιήσασθαι καὶ θαρραλέως ὑπὲρ τοῦ πατρῴου νόμου τελευτᾶν ἱκανὴν ἐποίησαν ἐν τῷ τόπῳ τραχύτητα μόλις δὲ ὑπό τε τῶν γεραιῶν καὶ τῶν πρεσβυτέρων ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆς δεήσεως στάσιν 24 καὶ τὸ μὲν πλῆθος ὡς ἔμπροσθεν ἐν τούτοις δεόμενον 25 οἱ δὲ περὶ τὸν βασιλέα πρεσβύτεροι πολλαχῶς ἐπειρῶντο τὸν ἀγέρωχον αὐτοῦ νοῦν τῆς ἐντεθυμημένης ἐπιβουλῆς 26 θρασυνθεὶς δὲ καὶ πάντα ἤδη καὶ πρόσβασιν ἐποιεῖτο τέλος δοκῶν τῷ 27 ταῦτα οὖν καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὄντες θεωροῦντες ἐτράπησαν εἰς τὸ σὺν τοῖς ἡμετέροις τὸν πᾶν κράτος ἔχοντα τοῖς μὴ τὴν ἄνομον καὶ ὑπερήφανον πρᾶξιν 28 ἐκ δὲ τῆς πυκνοτάτης τε καὶ τῶν ὄχλων κραυγῆς ἀνείκαστός τις ἦν βοή 29 δοκεῖν γὰρ ἦν μὴ μόνον τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ τὰ τείχη καὶ τὸ πᾶν ἔδαφος ἠχεῖν ἅτε δὴ τῶν πάντων τότε θάνατον ἀλλασσομένων ἀντὶ τῆς τοῦ τόπου βεβηλώσεως