1 μὴ καυχῶ τὰ εἰς αὔριον οὐ γὰρ γινώσκεις τί τέξεται ἡ 2 σε ὁ πέλας καὶ μὴ τὸ σὸν στόμα ἀλλότριος καὶ μὴ τὰ σὰ χείλη 3 βαρὺ λίθος καὶ δυσβάστακτον ἄμμος ὀργὴ δὲ ἄφρονος βαρυτέρα ἀμφοτέρων 4 ἀνελεήμων θυμὸς καὶ ὀξεῖα ὀργή ἀλλ' οὐδένα ζῆλος 5 κρείσσους ἔλεγχοι κρυπτομένης φιλίας 6 ἀξιοπιστότερά ἐστιν τραύματα φίλου ἢ ἑκούσια φιλήματα ἐχθροῦ 7 ψυχὴ ἐν πλησμονῇ οὖσα κηρίοις ψυχῇ δὲ ἐνδεεῖ καὶ τὰ πικρὰ γλυκεῖα φαίνεται 8 ὥσπερ ὅταν ὄρνεον ἐκ τῆς ἰδίας νοσσιᾶς οὕτως ἄνθρωπος δουλοῦται ὅταν ἐκ τῶν ἰδίων τόπων 9 μύροις καὶ οἴνοις καὶ θυμιάμασιν τέρπεται καρδία δὲ ὑπὸ συμπτωμάτων ψυχή 10 φίλον σὸν ἢ φίλον πατρῷον μὴ εἰς δὲ τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ σου μὴ ἀτυχῶν κρείσσων φίλος ἐγγὺς ἢ ἀδελφὸς μακρὰν οἰκῶν 11 σοφὸς γίνου υἱέ ἵνα εὐφραίνηταί μου ἡ καρδία καὶ ἀπὸ σοῦ ἐπονειδίστους λόγους 12 πανοῦργος κακῶν ἄφρονες δὲ ζημίαν τείσουσιν 13 τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ γάρ ὑβριστὴς ὅστις τὰ ἀλλότρια λυμαίνεται 14 ὃς ἂν εὐλογῇ φίλον τὸ πρωὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ οὐδὲν δόξει 15 σταγόνες ἄνθρωπον ἐν ἡμέρᾳ χειμερινῇ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ ὡσαύτως καὶ γυνὴ λοίδορος ἐκ τοῦ ἰδίου οἴκου 16 βορέας σκληρὸς ἄνεμος ὀνόματι δὲ ἐπιδέξιος καλεῖται 17 σίδηρος σίδηρον ὀξύνει ἀνὴρ δὲ πρόσωπον ἑταίρου 18 ὃς φυτεύει συκῆν φάγεται τοὺς καρποὺς αὐτῆς ὃς δὲ φυλάσσει τὸν ἑαυτοῦ κύριον τιμηθήσεται 19 ὥσπερ οὐχ ὅμοια πρόσωπα προσώποις οὕτως οὐδὲ αἱ καρδίαι τῶν ἀνθρώπων 20 ᾅδης καὶ ἀπώλεια οὐκ ὡσαύτως καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄπληστοι 20a βδέλυγμα κυρίῳ στηρίζων ὀφθαλμόν καὶ οἱ ἀπαίδευτοι ἀκρατεῖς γλώσσῃ 21 δοκίμιον ἀργύρῳ καὶ χρυσῷ πύρωσις ἀνὴρ δὲ δοκιμάζεται διὰ στόματος αὐτόν 21a καρδία ἀνόμου κακά καρδία δὲ εὐθὴς γνῶσιν 22 ἐὰν μαστιγοῖς ἄφρονα ἐν μέσῳ συνεδρίου ἀτιμάζων οὐ μὴ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ 23 γνωστῶς ψυχὰς ποιμνίου σου καὶ καρδίαν σου σαῖς ἀγέλαις 24 ὅτι οὐ τὸν αἰῶνα ἀνδρὶ κράτος καὶ ἰσχύς οὐδὲ ἐκ γενεᾶς εἰς γενεάν 25 τῶν ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν καὶ χόρτον ὀρεινόν 26 ἵνα ἔχῃς πρόβατα εἰς ἱματισμόν τίμα πεδίον ἵνα ὦσίν σοι ἄρνες 27 υἱέ παρ' ἐμοῦ ἔχεις ῤήσεις ἰσχυρὰς εἰς τὴν ζωήν σου καὶ εἰς τὴν ζωὴν σῶν θεραπόντων