1 ἀκόλαστον οἶνος καὶ ὑβριστικὸν μέθη πᾶς δὲ ὁ αὐτῇ οὐκ ἔσται σοφός 2 οὐ ἀπειλὴ βασιλέως θυμοῦ λέοντος ὁ δὲ αὐτὸν ἁμαρτάνει εἰς τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν 3 δόξα ἀνδρὶ λοιδορίας πᾶς δὲ ἄφρων τοιούτοις 4 ὀνειδιζόμενος ὀκνηρὸς οὐκ αἰσχύνεται ὡσαύτως καὶ ὁ δανιζόμενος σῖτον ἐν ἀμήτῳ 5 ὕδωρ βαθὺ βουλὴ ἐν καρδίᾳ ἀνδρός ἀνὴρ δὲ φρόνιμος αὐτήν 6 μέγα ἄνθρωπος καὶ τίμιον ἀνὴρ ἐλεήμων ἄνδρα δὲ πιστὸν ἔργον εὑρεῖν 7 ὃς ἄμωμος ἐν δικαιοσύνῃ μακαρίους τοὺς παῖδας αὐτοῦ 8 ὅταν βασιλεὺς δίκαιος ἐπὶ θρόνου οὐκ ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ πᾶν πονηρόν 9 τίς καυχήσεται ἁγνὴν ἔχειν τὴν καρδίαν ἢ τίς παρρησιάσεται καθαρὸς εἶναι ἀπὸ ἁμαρτιῶν 9a κακολογοῦντος πατέρα ἢ μητέρα σβεσθήσεται λαμπτήρ αἱ δὲ κόραι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὄψονται σκότος 9b μερὶς ἐν πρώτοις ἐν τοῖς τελευταίοις οὐκ εὐλογηθήσεται 9c μὴ εἴπῃς τείσομαι τὸν ἐχθρόν ἀλλὰ τὸν κύριον ἵνα σοι βοηθήσῃ 10 στάθμιον μέγα καὶ μικρὸν καὶ μέτρα δισσά ἀκάθαρτα ἐνώπιον κυρίου καὶ ἀμφότερα 11 καὶ ὁ ποιῶν αὐτὰ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ νεανίσκος μετὰ ὁσίου καὶ εὐθεῖα ἡ ὁδὸς αὐτοῦ 12 οὖς ἀκούει καὶ ὀφθαλμὸς ὁρᾷ κυρίου ἔργα καὶ ἀμφότερα 13 μὴ ἀγάπα ἵνα μὴ τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἄρτων 23 βδέλυγμα κυρίῳ δισσὸν στάθμιον καὶ ζυγὸς δόλιος οὐ καλὸν ἐνώπιον αὐτοῦ 24 παρὰ κυρίου εὐθύνεται τὰ διαβήματα ἀνδρί θνητὸς δὲ πῶς ἂν νοήσαι τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ 25 παγὶς ἀνδρὶ ταχύ τι τῶν ἰδίων ἁγιάσαι μετὰ γὰρ τὸ εὔξασθαι γίνεται 26 λικμήτωρ ἀσεβῶν βασιλεὺς σοφὸς καὶ αὐτοῖς τροχόν 27 φῶς κυρίου πνοὴ ἀνθρώπων ὃς ἐρευνᾷ ταμίεια κοιλίας 28 ἐλεημοσύνη καὶ ἀλήθεια φυλακὴ βασιλεῖ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ τὸν θρόνον αὐτοῦ 29 κόσμος νεανίαις σοφία δόξα δὲ πρεσβυτέρων πολιαί 30 ὑπώπια καὶ συντρίμματα κακοῖς πληγαὶ δὲ εἰς ταμίεια κοιλίας