1 κρείσσων ψωμὸς μεθ' ἡδονῆς ἐν εἰρήνῃ ἢ οἶκος πλήρης πολλῶν ἀγαθῶν καὶ ἀδίκων θυμάτων μετὰ μάχης 2 οἰκέτης νοήμων κρατήσει δεσποτῶν ἀφρόνων ἐν δὲ ἀδελφοῖς μέρη 3 ὥσπερ δοκιμάζεται ἐν καμίνῳ ἄργυρος καὶ χρυσός οὕτως ἐκλεκταὶ καρδίαι παρὰ κυρίῳ 4 κακὸς γλώσσης παρανόμων δίκαιος δὲ οὐ χείλεσιν ψευδέσιν 5 ὁ πτωχοῦ τὸν ποιήσαντα αὐτόν ὁ δὲ οὐκ ἀθῳωθήσεται ὁ δὲ ἐλεηθήσεται 6 στέφανος γερόντων τέκνα τέκνων καύχημα δὲ τέκνων πατέρες αὐτῶν 6a τοῦ πιστοῦ ὅλος ὁ κόσμος τῶν χρημάτων τοῦ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολός 7 οὐχ ἁρμόσει ἄφρονι χείλη πιστὰ οὐδὲ δικαίῳ χείλη ψευδῆ 8 μισθὸς χαρίτων ἡ παιδεία τοῖς χρωμένοις οὗ δ' ἂν εὐοδωθήσεται 9 ὃς κρύπτει ἀδικήματα ζητεῖ φιλίαν ὃς δὲ μισεῖ κρύπτειν φίλους καὶ οἰκείους 10 ἀπειλὴ καρδίαν φρονίμου ἄφρων δὲ μαστιγωθεὶς οὐκ αἰσθάνεται 11 ἀντιλογίας ἐγείρει πᾶς κακός ὁ δὲ κύριος ἄγγελον ἀνελεήμονα αὐτῷ 12 μέριμνα ἀνδρὶ νοήμονι οἱ δὲ ἄφρονες κακά 13 ὃς κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν οὐ κινηθήσεται κακὰ ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ 14 ἐξουσίαν δίδωσιν λόγοις ἀρχὴ δικαιοσύνης δὲ τῆς ἐνδείας στάσις καὶ μάχη 15 ὃς δίκαιον κρίνει τὸν ἄδικον ἄδικον δὲ τὸν δίκαιον ἀκάθαρτος καὶ βδελυκτὸς παρὰ θεῷ 16 ἵνα τί χρήματα ἄφρονι κτήσασθαι γὰρ σοφίαν ἀκάρδιος οὐ δυνήσεται 16a ὃς ὑψηλὸν ποιεῖ τὸν ἑαυτοῦ οἶκον ζητεῖ συντριβήν ὁ δὲ σκολιάζων τοῦ μαθεῖν εἰς κακά 17 εἰς πάντα καιρὸν φίλος σοι ἀδελφοὶ δὲ ἐν ἀνάγκαις χρήσιμοι ἔστωσαν τούτου γὰρ χάριν γεννῶνται 18 ἀνὴρ ἄφρων καὶ ἑαυτῷ ὡς καὶ ὁ ἐγγυώμενος ἐγγύῃ τὸν ἑαυτοῦ φίλον 19 φιλαμαρτήμων χαίρει μάχαις 20 ὁ δὲ σκληροκάρδιος οὐ ἀγαθοῖς ἀνὴρ εὐμετάβολος γλώσσῃ εἰς κακά 21 καρδία δὲ ἄφρονος ὀδύνη τῷ κεκτημένῳ αὐτήν οὐκ εὐφραίνεται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ ἀπαιδεύτῳ υἱὸς δὲ φρόνιμος εὐφραίνει μητέρα αὐτοῦ 22 καρδία εὐφραινομένη εὐεκτεῖν ποιεῖ ἀνδρὸς δὲ λυπηροῦ ξηραίνεται τὰ ὀστᾶ 23 λαμβάνοντος δῶρα ἐν κόλπῳ ἀδίκως οὐ ὁδοί ἀσεβὴς δὲ ὁδοὺς δικαιοσύνης 24 πρόσωπον συνετὸν ἀνδρὸς σοφοῦ οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ τοῦ ἄφρονος ἐπ' ἄκρα γῆς 25 ὀργὴ πατρὶ υἱὸς ἄφρων καὶ ὀδύνη τῇ τεκούσῃ αὐτοῦ 26 ζημιοῦν ἄνδρα δίκαιον οὐ καλόν οὐδὲ ὅσιον δυνάσταις δικαίοις 27 ὃς φείδεται ῤῆμα σκληρόν ἐπιγνώμων μακρόθυμος δὲ ἀνὴρ φρόνιμος 28 ἀνοήτῳ σοφίαν σοφία λογισθήσεται ἐνεὸν δέ τις ἑαυτὸν ποιήσας δόξει φρόνιμος εἶναι