1 δὲ Σωφαρ ὁ Μιναῖος λέγει 2 οὐχ οὕτως σε ταῦτα καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἢ καὶ ἐγώ 3 παιδείαν ἐντροπῆς μου ἀκούσομαι καὶ πνεῦμα ἐκ τῆς συνέσεως μοι 4 μὴ ταῦτα ἔγνως ἀπὸ τοῦ ἔτι ἀφ' οὗ ἐτέθη ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς 5 εὐφροσύνη γὰρ ἀσεβῶν πτῶμα ἐξαίσιον χαρμονὴ δὲ παρανόμων ἀπώλεια 6 ἐὰν εἰς οὐρανὸν αὐτοῦ τὰ δῶρα ἡ δὲ θυσία αὐτοῦ νεφῶν ἅψηται 7 ὅταν γὰρ δοκῇ ἤδη τότε εἰς τέλος οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν ἐροῦσιν ποῦ ἐστιν 8 ὥσπερ ἐνύπνιον οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔπτη δὲ ὥσπερ φάσμα νυκτερινόν 9 ὀφθαλμὸς καὶ οὐ καὶ οὐκέτι αὐτὸν ὁ τόπος αὐτοῦ 10 τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ὀλέσαισαν ἥττονες αἱ δὲ χεῖρες αὐτοῦ πυρσεύσαισαν ὀδύνας 11 ὀστᾶ αὐτοῦ νεότητος αὐτοῦ καὶ μετ' αὐτοῦ ἐπὶ χώματος κοιμηθήσεται 12 ἐὰν γλυκανθῇ ἐν στόματι αὐτοῦ κακία κρύψει αὐτὴν ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ 13 οὐ φείσεται αὐτῆς καὶ οὐκ αὐτὴν καὶ αὐτὴν ἐν μέσῳ τοῦ λάρυγγος αὐτοῦ 14 καὶ οὐ μὴ δυνηθῇ βοηθῆσαι ἑαυτῷ χολὴ ἀσπίδος ἐν γαστρὶ αὐτοῦ 15 πλοῦτος ἀδίκως ἐξ οἰκίας αὐτοῦ αὐτὸν ἄγγελος 16 θυμὸν δὲ δρακόντων θηλάσειεν δὲ αὐτὸν γλῶσσα ὄφεως 17 μὴ ἴδοι ἄμελξιν νομάδων μηδὲ νομὰς μέλιτος καὶ βουτύρου 18 εἰς κενὰ καὶ μάταια ἐκοπίασεν πλοῦτον ἐξ οὗ οὐ γεύσεται ὥσπερ στρίφνος ἀμάσητος ἀκατάποτος 19 πολλῶν γὰρ ἀδυνάτων οἴκους ἔθλασεν δίαιταν δὲ ἥρπασεν καὶ οὐκ ἔστησεν 20 οὐκ ἔστιν αὐτοῦ σωτηρία τοῖς ἐν ἐπιθυμίᾳ αὐτοῦ οὐ σωθήσεται 21 οὐκ ἔστιν ὑπόλειμμα τοῖς βρώμασιν αὐτοῦ διὰ τοῦτο οὐκ ἀνθήσει αὐτοῦ τὰ ἀγαθά 22 ὅταν δὲ δοκῇ ἤδη πεπληρῶσθαι θλιβήσεται πᾶσα δὲ ἀνάγκη ἐπ' αὐτὸν 23 εἴ πως πληρώσαι γαστέρα αὐτοῦ ἐπ' αὐτὸν θυμὸν ὀργῆς νίψαι ἐπ' αὐτὸν ὀδύνας 24 καὶ οὐ μὴ σωθῇ ἐκ χειρὸς σιδήρου τρώσαι αὐτὸν τόξον χάλκειον 25 δὲ διὰ σώματος αὐτοῦ βέλος ἀστραπαὶ δὲ ἐν διαίταις αὐτοῦ ἐπ' αὐτῷ φόβοι 26 πᾶν δὲ σκότος αὐτῷ αὐτὸν πῦρ ἄκαυστον κακώσαι δὲ αὐτοῦ ἐπήλυτος τὸν οἶκον 27 δὲ αὐτοῦ ὁ οὐρανὸς τὰς ἀνομίας γῆ δὲ αὐτῷ 28 ἑλκύσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀπώλεια εἰς τέλος ἡμέρα ὀργῆς αὐτῷ 29 αὕτη ἡ μερὶς ἀνθρώπου ἀσεβοῦς παρὰ κυρίου καὶ κτῆμα αὐτῷ παρὰ τοῦ ἐπισκόπου