1 ἐγένετο δὲ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ ἔναντι κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἦλθεν ἐν μέσῳ αὐτῶν ἐναντίον τοῦ κυρίου 2 καὶ εἶπεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ πόθεν σὺ ἔρχῃ τότε εἶπεν ὁ διάβολος ἐνώπιον τοῦ κυρίου τὴν ὑπ' οὐρανὸν καὶ τὴν σύμπασαν 3 εἶπεν δὲ ὁ κύριος πρὸς τὸν διάβολον οὖν τῷ θεράποντί μου Ιωβ ὅτι οὐκ ἔστιν κατ' αὐτὸν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἄκακος ἀληθινός ἄμεμπτος θεοσεβής ἀπὸ παντὸς κακοῦ ἔτι δὲ ἔχεται ἀκακίας σὺ δὲ εἶπας τὰ αὐτοῦ διὰ κενῆς 4 δὲ ὁ διάβολος εἶπεν τῷ κυρίῳ δέρμα ὑπὲρ δέρματος ὅσα ἀνθρώπῳ ὑπὲρ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ 5 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ τὴν χεῖρά σου ἅψαι τῶν ὀστῶν αὐτοῦ καὶ τῶν σαρκῶν αὐτοῦ εἰ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει 6 εἶπεν δὲ ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ ἰδοὺ σοι αὐτόν μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ 7 δὲ ὁ διάβολος ἀπὸ τοῦ κυρίου καὶ ἔπαισεν τὸν Ιωβ ἕλκει πονηρῷ ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς 8 καὶ ἔλαβεν ὄστρακον ἵνα τὸν ἰχῶρα ξύῃ καὶ ἐπὶ τῆς κοπρίας ἔξω τῆς πόλεως 9 χρόνου δὲ πολλοῦ εἶπεν αὐτῷ ἡ γυνὴ αὐτοῦ μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων 9a ἰδοὺ χρόνον ἔτι μικρὸν τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου 9b ἰδοὺ γὰρ σου τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τῆς γῆς υἱοὶ καὶ θυγατέρες ἐμῆς κοιλίας ὠδῖνες καὶ πόνοι οὓς εἰς τὸ κενὸν ἐκοπίασα μετὰ μόχθων 9c σύ τε αὐτὸς ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων αἴθριος 9d κἀγὼ πλανῆτις καὶ λάτρις τόπον ἐκ τόπου καὶ οἰκίαν ἐξ οἰκίας τὸν ἥλιον πότε δύσεται ἵνα τῶν μόχθων καὶ τῶν ὀδυνῶν αἵ με νῦν 9e ἀλλὰ εἰπόν τι ῤῆμα εἰς κύριον καὶ τελεύτα 10 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου τὰ κακὰ οὐχ ἐν πᾶσιν τούτοις τοῖς αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ιωβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ θεοῦ 11 ἀκούσαντες δὲ οἱ τρεῖς φίλοι αὐτοῦ τὰ κακὰ πάντα τὰ αὐτῷ ἕκαστος ἐκ τῆς ἰδίας χώρας πρὸς αὐτόν Ελιφας ὁ Θαιμανων βασιλεύς Βαλδαδ ὁ Σαυχαίων τύραννος Σωφαρ ὁ Μιναίων βασιλεύς καὶ πρὸς αὐτὸν ὁμοθυμαδὸν τοῦ καὶ αὐτόν 12 ἰδόντες δὲ αὐτὸν πόρρωθεν οὐκ καὶ βοήσαντες φωνῇ μεγάλῃ ἔκλαυσαν ῤήξαντες ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ στολὴν καὶ γῆν 13 αὐτῷ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἑπτὰ νύκτας καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐλάλησεν ἑώρων γὰρ τὴν πληγὴν δεινὴν οὖσαν καὶ μεγάλην σφόδρα