1 βροτὸς γὰρ γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος καὶ πλήρης ὀργῆς 2 ἢ ὥσπερ ἄνθος ἀνθῆσαν δὲ ὥσπερ σκιὰ καὶ οὐ μὴ στῇ 3 οὐχὶ καὶ τούτου λόγον ἐποιήσω καὶ τοῦτον ἐποίησας ἐν κρίματι ἐνώπιόν σου 4 τίς γὰρ καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ῤύπου ἀλλ' οὐθείς 5 ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς ἀριθμητοὶ δὲ μῆνες αὐτοῦ παρὰ σοί εἰς χρόνον ἔθου καὶ οὐ μὴ 6 ἀπ' αὐτοῦ ἵνα ἡσυχάσῃ καὶ εὐδοκήσῃ τὸν βίον ὥσπερ ὁ μισθωτός 7 ἔστιν γὰρ δένδρῳ ἐλπίς ἐὰν γὰρ ἔτι καὶ ὁ ῤάδαμνος αὐτοῦ οὐ μὴ 8 ἐὰν γὰρ γηράσῃ ἐν γῇ ἡ ῤίζα αὐτοῦ ἐν δὲ πέτρᾳ τελευτήσῃ τὸ στέλεχος αὐτοῦ 9 ἀπὸ ὀσμῆς ὕδατος ἀνθήσει ποιήσει δὲ θερισμὸν ὥσπερ νεόφυτον 10 ἀνὴρ δὲ τελευτήσας ᾤχετο πεσὼν δὲ βροτὸς οὐκέτι ἔστιν 11 χρόνῳ γὰρ σπανίζεται θάλασσα ποταμὸς δὲ ἐρημωθεὶς ἐξηράνθη 12 ἄνθρωπος δὲ κοιμηθεὶς οὐ μὴ ἕως ἂν ὁ οὐρανὸς οὐ μὴ καὶ οὐκ ἐξ ὕπνου αὐτῶν 13 εἰ γὰρ ὄφελον ἐν ᾅδῃ με ἐφύλαξας ἔκρυψας δέ με ἕως ἂν παύσηταί σου ἡ ὀργὴ καὶ τάξῃ μοι χρόνον ἐν ᾧ μνείαν μου ποιήσῃ 14 ἐὰν γὰρ ἄνθρωπος ζήσεται ἡμέρας τοῦ βίου αὐτοῦ ἕως ἂν πάλιν γένωμαι 15 εἶτα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ 16 ἠρίθμησας δέ μου τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ οὐ μὴ σε οὐδὲν τῶν ἁμαρτιῶν μου 17 ἐσφράγισας δέ μου τὰς ἀνομίας ἐν βαλλαντίῳ δέ εἴ τι ἄκων 18 καὶ πλὴν ὄρος πῖπτον καὶ πέτρα παλαιωθήσεται ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς 19 λίθους ἐλέαναν ὕδατα καὶ ὕδατα ὕπτια τοῦ χώματος τῆς γῆς καὶ ὑπομονὴν ἀνθρώπου 20 ὦσας αὐτὸν εἰς τέλος καὶ ᾤχετο αὐτῷ τὸ πρόσωπον καὶ 21 πολλῶν δὲ γενομένων τῶν υἱῶν αὐτοῦ οὐκ οἶδεν ἐὰν δὲ ὀλίγοι γένωνται οὐκ ἐπίσταται 22 ἀλλ' ἢ αἱ σάρκες αὐτοῦ ἤλγησαν ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπένθησεν