62
ψαλμὸς τῷ Δαυιδ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ιουδαίας θεὸς θεός μου πρὸς σὲ ὀρθρίζω ἐδίψησέν σοι ψυχή μου ποσαπλῶς σοι σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ οὕτως ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωάς τὰ χείλη μου σε οὕτως εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰς χεῖράς μου ὡσεὶ στέατος καὶ πιότητος ψυχή μου καὶ χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ στόμα μου εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σέ ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου καὶ ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι ἐκολλήθη ψυχή μου ὀπίσω σου ἐμοῦ δεξιά σου 10 αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς 11 εἰς χεῖρας ῤομφαίας μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται 12  δὲ βασιλεὺς εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ θεῷ πᾶς ὀμνύων ἐν αὐτῷ ὅτι στόμα λαλούντων ἄδικα