56
εἰς τὸ τέλος μὴ τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν ἐν τῷ αὐτὸν ἀπὸ προσώπου Σαουλ εἰς τὸ σπήλαιον ἐλέησόν με θεός ἐλέησόν με ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ ἕως οὗ ἀνομία κεκράξομαι πρὸς τὸν θεὸν τὸν ὕψιστον τὸν θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέν με ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς με διάψαλμα θεὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνων ἐκοιμήθην τεταραγμένος υἱοὶ ἀνθρώπων οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὅπλον καὶ βέλη καὶ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς θεός καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν δόξα σου παγίδα ἡτοίμασαν τοῖς ποσίν μου καὶ τὴν ψυχήν μου ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ εἰς αὐτόν διάψαλμα ἑτοίμη καρδία μου θεός ἑτοίμη καρδία μου ᾄσομαι καὶ ψαλῶ δόξα μου ψαλτήριον καὶ κιθάρα ὄρθρου 10 σοι ἐν λαοῖς κύριε ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσιν 11 ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἀλήθειά σου 12 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς θεός καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν δόξα σου