53
εἰς τὸ τέλος ἐν ὕμνοις συνέσεως τῷ Δαυιδ ἐν τῷ ἐλθεῖν τοὺς Ζιφαίους καὶ εἰπεῖν τῷ σαουλ οὐκ ἰδοὺ Δαυιδ κέκρυπται παρ' ἡμῖν θεός ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρῖνόν με θεός τῆς προσευχῆς μου τὰ ῤήματα τοῦ στόματός μου ὅτι ἀλλότριοι ἐπ' ἐμέ καὶ κραταιοὶ ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου οὐ τὸν θεὸν ἐνώπιον αὐτῶν διάψαλμα ἰδοὺ γὰρ θεὸς βοηθεῖ μοι καὶ κύριος ἀντιλήμπτωρ τῆς ψυχῆς μου τὰ κακὰ τοῖς ἐχθροῖς μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου αὐτούς ἑκουσίως θύσω σοι τῷ ὀνόματί σου κύριε ὅτι ἀγαθόν ὅτι ἐκ πάσης θλίψεως ἐρρύσω με καὶ ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου ὀφθαλμός μου