1 ψαλμὸς τῷ Ασαφ θεὸς θεῶν κύριος ἐλάλησεν καὶ ἐκάλεσεν τὴν γῆν ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου καὶ μέχρι δυσμῶν 2 ἐκ Σιων ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ ὁ θεὸς ἐμφανῶς ἥξει 3 ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ οὐ πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ καυθήσεται καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα 4 τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν τὸν λαὸν αὐτοῦ 5 αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ τοὺς τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις 6 καὶ οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ ὅτι ὁ θεὸς κριτής ἐστιν διάψαλμα 7 ἄκουσον λαός μου καὶ λαλήσω σοι Ισραηλ καὶ σοι ὁ θεὸς ὁ θεός σού εἰμι ἐγώ 8 οὐκ ἐπὶ ταῖς θυσίαις σου ἐλέγξω σε τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός 9 οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάρους 10 ὅτι ἐμά ἐστιν πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ κτήνη ἐν τοῖς ὄρεσιν καὶ βόες 11 ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡραιότης ἀγροῦ μετ' ἐμοῦ ἐστιν 12 ἐὰν πεινάσω οὐ μή σοι εἴπω ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς 13 μὴ φάγομαι κρέα ταύρων ἢ αἷμα τράγων πίομαι 14 θῦσον τῷ θεῷ θυσίαν αἰνέσεως καὶ τῷ ὑψίστῳ τὰς εὐχάς σου 15 καὶ με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως καὶ σε καὶ δοξάσεις με διάψαλμα 16 τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ θεός ἵνα τί σὺ τὰ δικαιώματά μου καὶ τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου 17 σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω 18 εἰ ἐθεώρεις κλέπτην αὐτῷ καὶ μετὰ μοιχῶν τὴν μερίδα σου ἐτίθεις 19 τὸ στόμα σου ἐπλεόνασεν κακίαν καὶ ἡ γλῶσσά σου δολιότητα 20 κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον 21 ταῦτα ἐποίησας καὶ ἐσίγησα ἀνομίαν ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος ἐλέγξω σε καὶ κατὰ πρόσωπόν σου 22 δὴ ταῦτα οἱ τοῦ θεοῦ μήποτε ἁρπάσῃ καὶ μὴ ᾖ ὁ ῤυόμενος 23 θυσία αἰνέσεως δοξάσει με καὶ ἐκεῖ ὁδός ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ