16
προσευχὴ τοῦ Δαυιδ κύριε τῆς δικαιοσύνης μου τῇ δεήσει μου τῆς προσευχῆς μου οὐκ ἐν χείλεσιν δολίοις ἐκ προσώπου σου τὸ κρίμα μου οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητας ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου νυκτός ἐπύρωσάς με καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς τρίβοις σου ἵνα μὴ σαλευθῶσιν τὰ διαβήματά μου ἐγὼ ἐκέκραξα ὅτι μου θεός κλῖνον τὸ οὖς σου ἐμοὶ καὶ τῶν ῤημάτων μου θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου σῴζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἐκ τῶν τῇ δεξιᾷ σου φύλαξόν με ὡς κόραν ὀφθαλμοῦ ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου σκεπάσεις με ἀπὸ προσώπου ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρησάντων με οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου 10 τὸ στέαρ αὐτῶν τὸ στόμα αὐτῶν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν 11 με νυνὶ με τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἔθεντο ἐν τῇ γῇ 12 με ὡσεὶ λέων ἕτοιμος εἰς θήραν καὶ ὡσεὶ σκύμνος οἰκῶν ἐν ἀποκρύφοις 13 κύριε αὐτοὺς καὶ αὐτούς ῤῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβοῦς ῤομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρῶν τῆς χειρός σου 14 κύριε ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γῆς αὐτοὺς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη γαστὴρ αὐτῶν ἐχορτάσθησαν υἱῶν καὶ τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν 15 ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι τὴν δόξαν σου