137
τῷ Δαυιδ σοι κύριε ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ὅτι ἤκουσας τὰ ῤήματα τοῦ στόματός μου καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοι πρὸς ναὸν ἅγιόν σου καὶ τῷ ὀνόματί σου ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου ὅτι ἐμεγάλυνας ἐπὶ πᾶν ὄνομα τὸ λόγιόν σου ἐν ἂν ἡμέρᾳ σε ταχὺ μου πολυωρήσεις με ἐν ψυχῇ μου ἐν δυνάμει σοι κύριε πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ὅτι ἤκουσαν πάντα τὰ ῤήματα τοῦ στόματός σου καὶ ᾀσάτωσαν ἐν ταῖς ὁδοῖς κυρίου ὅτι μεγάλη δόξα κυρίου ὅτι ὑψηλὸς κύριος καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορᾷ καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώσκει ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεως ζήσεις με ἐπ' ὀργὴν ἐχθρῶν μου χεῖρά σου καὶ ἔσωσέν με δεξιά σου κύριος ὑπὲρ ἐμοῦ κύριε τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ