114
αλληλουια ἠγάπησα ὅτι κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ὅτι ἔκλινεν τὸ οὖς αὐτοῦ ἐμοί καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου με ὠδῖνες θανάτου κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον καὶ τὸ ὄνομα κυρίου κύριε ῤῦσαι τὴν ψυχήν μου ἐλεήμων κύριος καὶ δίκαιος καὶ θεὸς ἡμῶν ἐλεᾷ φυλάσσων τὰ νήπια κύριος ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέν με ψυχή μου εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου ὅτι κύριος εὐηργέτησέν σε ὅτι τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματος εὐαρεστήσω ἐναντίον κυρίου ἐν χώρᾳ ζώντων