1 τῷ Δαυιδ εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον κύριε ὁ θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα ἐξομολόγησιν καὶ εὐπρέπειαν 2 φῶς ὡς ἱμάτιον τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν 3 ὁ στεγάζων ἐν ὕδασιν τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ ὁ ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων 4 ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγον 5 ἐθεμελίωσεν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος 6 ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα 7 ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν 8 ὄρη καὶ πεδία εἰς τόπον ὃν ἐθεμελίωσας αὐτοῖς 9 ὅριον ἔθου ὃ οὐ οὐδὲ καλύψαι τὴν γῆν 10 ὁ πηγὰς ἐν φάραγξιν ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων ὕδατα 11 ποτιοῦσιν πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν 12 ἐπ' αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσιν φωνήν 13 ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ 14 χόρτον τοῖς κτήνεσιν καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἄρτον ἐκ τῆς γῆς 15 καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει 16 χορτασθήσεται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου ἃς ἐφύτευσεν 17 ἐκεῖ στρουθία τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ οἰκία ἡγεῖται αὐτῶν 18 ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοις πέτρα καταφυγὴ τοῖς χοιρογρυλλίοις 19 ἐποίησεν σελήνην εἰς καιρούς ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ 20 ἔθου σκότος καὶ ἐγένετο νύξ ἐν αὐτῇ πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ 21 σκύμνοι ὠρυόμενοι ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τοῦ θεοῦ βρῶσιν αὐτοῖς 22 ὁ ἥλιος καὶ καὶ ἐν ταῖς μάνδραις αὐτῶν κοιτασθήσονται 23 ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας 24 ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου κύριε πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτήσεώς σου 25 αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος ἐκεῖ ἑρπετά ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων 26 ἐκεῖ πλοῖα δράκων οὗτος ὃν ἔπλασας αὐτῷ 27 πάντα πρὸς σὲ δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτοῖς εὔκαιρον 28 δόντος σου αὐτοῖς δέ σου τὴν χεῖρα τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος 29 δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται τὸ πνεῦμα αὐτῶν καὶ καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν 30 τὸ πνεῦμά σου καὶ κτισθήσονται καὶ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς 31 ἤτω ἡ δόξα κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα εὐφρανθήσεται κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ 32 ὁ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται 33 ᾄσω τῷ κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου ψαλῶ τῷ θεῷ μου ἕως 34 ἡδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ κυρίῳ 35 ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἄνομοι ὥστε μὴ αὐτούς εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον