1 Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı,
Güvenilir insanlar yok oldu. 2 Herkes birbirine yalan söylüyor,
Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor. 3 Sustursun RAB dalkavukların ağzını,
Büyüklenen dilleri. 4 Onlar ki, ‹‹Dilimizle kazanırız,
Dudaklarımız emrimizde,
Kim bize efendilik edebilir?›› derler. 5 ‹‹Şimdi kalkacağım›› diyor RAB,
‹‹Çünkü mazlumlar eziliyor,
Yoksullar inliyor,
Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.›› 6 RABbin sözleri pak sözlerdir;
Toprak ocakta eritilmiş,
Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer. 7 Sen onları koru, ya RAB,
Bu kötü kuşaktan hep uzak tut! 8 İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce,
Kötüler her yanda dolaşır oldu.